សន្លឹកព័ត៌មានពិតស្តីអំពីការរើសអើងចំពោះពិការភាព ៖ មហាវិទ្យាល័យ និងសកលវិទ្យាល័យ
សន្លឹកព័ត៌មានពិតស្តីអំពីការរើសអើងចំពោះពិការភាព ៖ មហាវិទ្យាល័យ និងសកលវិទ្យាល័យ
ឯកសារការពិតនេះ គឺស្តីអំពីសិទ្ធិរបស់អ្នកក្នុងនាមជាសិស្សដែលមានពិការភាព ចំពោះការសិក្សា ថ្នាក់ឧត្តម ។ ប្រសិនបើអ្នកជាសិស្ស ហើយធ្វើការនៅសាលារបស់អ្នក ជានិយោជិតផងដែរនោះ អ្នកមានសិទ្ធិបន្ថែមនៅក្រោមច្បាប់ការងាររបស់រដ្ឋ និងសហព័ន្ធ ។ អ្នកអាចស្វែងយល់បន្ថែមអំពីសិទ្ធិរបស់អ្នក ក្នុងនាមជានិយោជិតដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ពីផ្នែក ធនធានការងារ នៃគេហទំព័ររបស់យើងខ្ញុំ ។
ការបដិសេធ៖ ការបោះពុម្ភផ្សាយនេះគឺជាព័ត៌មានផ្លូវច្បាប់តែប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនមែនជាការណែនាំផ្លូវច្បាប់អំពីស្ថានភាពបុគ្គលរបស់អ្នកទេ។ វាគឺជាបច្ចុប្បន្នកាលបរិច្ឆេទបានប្រកាស។ យើងព្យាយាមធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពសម្ភារៈរបស់យើងឱ្យបានទៀងទាត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយច្បាប់កំពុងផ្លាស់ប្តូរជាទៀងទាត់។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ធ្វើឱ្យប្រាកដថាច្បាប់មិនបានផ្លាស់ប្តូរ សូមទាក់ទង DRC ឬការិយាល័យច្បាប់ផ្សេងទៀត។
ឯកសារការពិតនេះ គឺស្តីអំពីសិទ្ធិរបស់អ្នកក្នុងនាមជាសិស្សដែលមានពិការភាព ចំពោះការសិក្សា ថ្នាក់ឧត្តម ។ ប្រសិនបើអ្នកជាសិស្ស ហើយធ្វើការនៅសាលារបស់អ្នក ជានិយោជិតផងដែរនោះ អ្នកមានសិទ្ធិបន្ថែមនៅក្រោមច្បាប់ការងាររបស់រដ្ឋ និងសហព័ន្ធ ។ អ្នកអាចស្វែងយល់បន្ថែមអំពីសិទ្ធិរបស់អ្នក ក្នុងនាមជានិយោជិតដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ពីផ្នែក ធនធានការងារ នៃគេហទំព័ររបស់យើងខ្ញុំ ។
I. ទិដ្ឋភាពទូទៅនៃសិទ្ធិរបស់ជនមានពិការភាពជាប់ខ្លូន នៅក្នុងការអប់រំថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា
ក្រោមច្បាប់សហព័ន្ធ និងរដ្ឋ សិស្សដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន មានសិទ្ធិទទួលបានការអប់រំកម្រិតឧត្តម ស្មើភាពគ្នាដូចសិស្សដទៃទៀតដែរ ។ “សិទ្ធិទទួលបានការអប់រំស្មើភាពគ្នា” មានន័យថា សាលាមិនអាចដកអ្នកចេញពីកម្មវិធី, សេវា ឬសកម្មភាពអ្វីមួយ ដោយសារពិការភាពរបស់អ្នកឡើយ ។ សិទ្ធិនៃការ ទទួលបានការអប់រំស្មើភាពគ្នា គឺអាចអនុវត្តបានយ៉ាងទូលំទូលាយ ។ នៅក្នុងច្បាប់នេះ គឺមិនរាប់បញ្ចូលត្រឹមតែ ការចូលរូមក្នុងកម្មវីធី ការសិក្សា របស់សាលា ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏រួមបញ្ចូលនូវកម្មវិធីកម្សាន្តរបស់សាលា, សេវាសិស្ស, មធ្យោបាយធ្វើដំណើរក្នុងបរិវេណសាលា, កន្លែងស្នាក់នៅរបស់សិស្ស, ការប្រឹក្សាយោបល់ និងសេវាផ្សេងៗទៀត ។ សាលាមិនអាចញែកសិស្ស ដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ពី សិស្សធម្មតា បានឡើយ ។ សាលាមិនអាចហាមឃាត់សិស្សដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន មិនឱ្យចុះឈ្មោះចូលរៀនបានទេ ។ ដូចគ្នានេះដែរ សាលាមិនអាចប្រើលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យ សម្រាប់ទទួលសិស្សចូលសាលា ឬ តម្រូវការ ផ្សេងទៀត ដើម្បីចម្រាញ់សិស្សមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ចេញពីសាលាឡើយ ។ សាលាត្រូវអនុញ្ញាតឱ្យអ្នក អាចយកសត្វបម្រើរបស់អ្នក ចូលក្នុង បរិវេណសាលា បាន ។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីសត្វបម្រើ និងសត្វជំនួយអារម្មណ៍ សូមមើលធនធាន របស់យើងខ្ញុំនៅក្នុងផ្នែកអំពី សត្វជំនួយ ។
សាលាត្រូវចាត់វិធានការដើម្បីធានាបានថា កម្មវិធីផ្សេងៗរបស់ខ្លួន អាចឲ្យសិស្សដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ចូលរួមបានដោយគ្មានឧបសគ្គ ។ ត្រង់នេះ គឺរាប់បញ្ចូលទាំងការ ធ្វើឱ្យប្រាកដថាអគារ និងបរិក្ខាររបស់សាលា គឺបានអនុលោមតាមភាពតម្រូវ អំពីភាពងាយស្រួលប្រើ នៃស្ថាបត្យកម្ម ។ អាចមានស្ថានភាពខ្លះ ដែលមិនអាចដកចេញបាននូវឧបសគ្គផ្នែកស្ថាបត្យកម្មនៅក្នុងអាគារ បានទេ ។ ចំពោះករណីនេះ សាលាត្រូវតែកែប្រែគោលនយោបាយ និងការអនុវត្តរបស់ខ្លួន ដើម្បីធានាថាសិស្សដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន នៅតែមានលទ្ធភាពទទួលបានសេវា, ចូលរួមកម្មវិធី និងសកម្មភាពរបស់សាលា បានដដែល ។ ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើសិស្សដែលប្រើរទេះរុញចូលរៀនក្នុងថ្នាក់ហើយត្រូវចូលរួម សកម្មភាព ក្នុងអគារ ដែលគ្មានផ្លូវឲ្យរទេះចូលបាន សាលាត្រូវផ្លាស់ប្តូរទីកន្លែងនេះ ទៅកាន់អគារដែល មានផ្លូវឲ្យរទេះចូលបាន ។
សាលារៀនត្រូវធ្វើការកែប្រែ ឲ្យសមហេតុផល នូវគោលនយោបាយ, ការអនុវត្ត និងទម្រង់ការនានា ទៅតាមភាពចាំបាច់ ដើម្បីជួយឱ្យសិស្សដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន អាចប្រើប្រាស់របស់ទាំងអស់នោះ បានស្មើៗគ្នា ដូចនឹងសិស្សធម្មតាដែរ ។ ការកែប្រែគឺការផ្លាស់ប្តូរ, ការលើកលែង ឬការកែតម្រូវចំពោះច្បាប់ ឬការអនុវត្ត ។ យើងពិភាក្សាអំពីការកែប្រែ ដែលសមហេតុផលជា លម្អិតបន្ថែមទៀត នៅក្នុងផ្នែកបន្ទាប់នៃសន្លឹកការពិតនេះ ។
មានច្បាប់រដ្ឋ និងសហព័ន្ធ មួយចំនួនដែលការពារសិទ្ធិរបស់សិស្សដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ចំពោះ ការអប់រំថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា ។ ច្បាប់ជាក់លាក់ ដែលអនុវត្តចំពោះសាលារបស់អ្នក គឺអាស្រ័យលើថាតើ សាលានោះជាសាលាឯកជន ឬសាលារដ្ឋ និងថាតើសាលានោះទទួលយកប្រាក់ពីរដ្ឋាភិបាលដែរឬទេ ។ គឺជារឿងដ៏កម្រណាស់ ដែលសាលារៀន ត្រូវបានលើកលែងពីច្បាប់សិទ្ធិពិការភាព ទាំងអស់ ។ សាលារៀនភាគច្រើន ត្រូវអនុវត្តតាម យ៉ាងហោចណាស់ច្បាប់ប្រឆាំងការរើសអើងណាមួយ ខាងក្រោម ៖
- ច្បាប់ជនពិការអាមេរិក (ADA, Americans with Disabilities Act) គឺជាច្បាប់សហព័ន្ធដែលហាមឃាត់ការរើសអើងចំពោះជនមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ក្នុងវិស័យជាច្រើននៃជីវិត រួមទាំងការអប់រំថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា ផងដែរ ។ ADA ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយផ្នែកផ្សេងៗគ្នា ជាច្រើនដែលត្រូវបានគេហៅថា "ចំណងជើង (titles)" ។ Title II នៃ ADA គឺសម្រាប់អនុវត្តចំពោះអង្គភាពរដ្ឋាភិបាលរដ្ឋ និងមូលដ្ឋាន ដែលរួមមានមហាវិទ្យាល័យ និងសាកលវិទ្យាល័យសាធារណៈ ។ Title III នៃ ADA គឺ សម្រាប់អនុវត្តចំពោះ "ការសម្រួលសាធារណៈ" ។ ការសម្រួលសាធារណៈ គឺជាអង្គភាពឯកជន ដែលផ្តល់សេវាកម្មរបស់ពួកគេដល់សាធារណជនទូទៅ ។ Title III នៃ ADA និយាយថា "សាលាមត្តេយ្យ, សាលាបឋម, អនុវិទ្យាល័យ, សាលាបរិញ្ញាបត្រ ឬសាលាក្រោយឧត្តមសិក្សាឯកជន ឬកន្លែងផ្តល់ការអប់រំផ្សេងទៀត" គឺជាការសម្រួលសាធារណៈ ។
- ផ្នែកទី 504 នៃច្បាប់ស្តីពី ការស្តារនីតិសម្បទា (Section 504 of the Rehabilitation Act) គឺជាច្បាប់សហព័ន្ធដែលហាមឃាត់ អង្គភាពដែលទទួលបានមូលនិធិសហព័ន្ធ ពីការរើសអើងចំពោះជនមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ។ ក្នុងន័យម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើសាលារៀនណាមួយ ទទួលបានប្រាក់ឧបត្ថម្ភ ពីរដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធ (រួមទាំងប្រាក់កម្ចីសិស្សសហព័ន្ធ) សាលានោះ មិនអាចរើសអើងចំពោះជនមានពិការភាពជាប់ខ្លួន បានជាដាច់ខាត ។
- ច្បាប់សិទ្ធិពលរដ្ឋ Unruh (Unruh Civil Rights Act) គឺជាច្បាប់របស់រដ្ឋកាលីហ្វ័រនីញ៉ា ដែលការពារជនដែលមានពិការជាប់ខ្លួន ពីការរើសអើងដោយ "គ្រឹះស្ថានអាជីវកម្ម" ។
- ច្បាប់ស្តីពីជនមានពិការភាពជាប់ខ្លួន (Disabled Persons Act) គឺជាច្បាប់របស់រដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា ដែលការពារសិទ្ធិជនមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ក្នុងការចូលប្រើប្រាស់អគារ, សម្ភារៈបរិក្ខារ និងទីកន្លែងសាធារណៈផ្សេងៗទៀត ។
- ក្រមរដ្ឋាភិបាល ផ្នែកទី 11135 (Government Code Section 11135) គឺជាច្បាប់របស់រដ្ឋកាលីហ្វ័រនីញ៉ា ដែលហាមឃាត់ការរើសអើងចំពោះ ជនមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ពីសំណាក់អាជីវកម្ម និងអង្គភាពរដ្ឋាភិបាល ដែលទទួលបានមូលនិធិពីរដ្ឋ ។
មានច្បាប់មួយចំនួនផ្សេងទៀត ដែលអាចអនុវត្តចំពោះសាលារបស់អ្នក ដោយផ្អែកលើប្រភេទនៃសាលា នោះ ។ ឧទាហរណ៍ យើងមានបញ្ញត្តិ អំពីការហាមឃាត់ចំពោះការប្រព្រឹត្តិរើសអើង ដែលយកប្រើជាពិសេសចំពោះ មហាវិទ្យាល័យសហគមន៍ក្នុងរដ្ឋកាលីហ្វ័រនីញ៉ា ។
II. ការកែប្រែសមហេតុផល
តើអ្វីជាការកែប្រែសមហេតុផល?
បញ្ហាមួយ ក្នុងចំណោមបញ្ហាសាមញ្ញបំផុត ដែលសិស្សមានពិការភាពជាប់ខ្លួន តែងជួបប្រទះ គឺតម្រូវការសម្រាប់ការកែប្រែ (ត្រូវបានគេស្គាល់ផងដែរថាជាកែសម្រួល ឬការកែតម្រូវស្ថានភាពការសិក្សា) ។ ការកែប្រែ គឺជាការផ្លាស់ប្តូរចំពោះបញ្ញត្តិ, គោលនយោបាយ ឬការអនុវត្ត ដែលចាំបាច់ដើម្បីផ្តល់ឱ្យជនដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន នូវសិទ្ធិទទួលបានសេវា, កម្មវិធី ឬបរិក្ខាប្រើប្រាស់ដោយស្មើភាពគ្នា ។ សាលារៀន ត្រូវផ្តល់ការកែប្រែដោយសមហេតុផល ប្រសិនបើការធ្វើបែបនេះ វាមិនបណ្តាលឱ្យមានបន្ទុកផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ និងបន្ទុកផ្នែករដ្ឋបាល ដោយមិនសមរម្យ ចំពោះសាលា, ផ្លាស់ប្តូរស្ថានភាពសេវាជាមូលដ្ឋាន, ផ្លាស់ប្តូរកម្មវិធី ឬផ្លាស់ប្តូរសកម្មភាព ឬបង្កការគំរាមកំហែងដោយផ្ទាល់ដល់សុខភាព ឬសុវត្ថិភាពរបស់អ្នកដទៃ ទេនោះ ។ យើងពិភាក្សា អំពីករណីលើកលែងទាំងនេះ
ដោយលម្អិតបន្ថែមខាងក្រោម ។
នៅក្រោមច្បាប់នេះ វាគឺជាទំនួលខុសត្រូវរបស់សិស្ស ក្នុងការធ្វើសំណើដំបូង សុំឲ្យមានការកែប្រែ ។ ត្រង់នេះ គឺមានភាពខុសគ្នា ពីការអប់រំ ថ្នាក់មត្តេយ្យ ដល់ថ្នាក់ទី 12 ។ ចំពោះ ការអប់រំនៅបឋមសិក្សា និងមធ្យមសិក្សា យើងមានច្បាប់ដែលតម្រូវឱ្យសាលា កំណត់អត្តសញ្ញាណសិស្សដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន និង ផ្តល់សេវា និងជំនួយយ៉ាងសកម្ម ដើម្បីជួយពួកគេឱ្យទទួលបានភាពជោគជ័យ ក្នុងការសិក្សា ។ ប៉ុន្តែច្បាប់ទាំងនោះ មិនអាចយកមកប្រើ ចំពោះការអប់រំថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា បានឡើយ ។ នៅឯមហាវិទ្យាល័យ និងសកលវិទ្យាល័យ និស្សិតដែលត្រូវការការកែប្រែ ត្រូវអនុវត្តជំហានដំបូងដោយធ្វើការស្នើសុំ ការកែប្រែទៅសាលា ។ ស្ថានភាពនេះ គឺដើម្បីការពារឯកជនភាព និងស្វ័យភាពរបស់និស្សិត ។ មហាវិទ្យាល័យ និងសកលវិទ្យាល័យ មិនអាចបង្ខំនិស្សិត ឱ្យលាតត្រដាង ថាពួកគេមានពិការភាពជាប់ខ្លួន បានទេ ។ សាលាទាំងនោះ ក៏មិនអាចបង្ខំនិស្សិតឱ្យទទួលយកការកែប្រែណាមួយ ដែលពួកគេមិនចង់បាន ឬមិនត្រូវការ នោះឡើយ ។
ការកែប្រែ គួរតែធ្វើឡើង ឲ្យស្របទៅតាម តម្រូវការរបស់និស្សិតម្នាក់ៗ ជាពិសេស គឺឲ្យស្របទៅតាម បំណងរបស់អ្នកស្នើសុំ តែម្តង ។ ប៉ុន្តែ យើងមានការកែប្រែ ទូទៅមួយចំនួន ដែលសាលា របស់អ្នកប្រហែលជាដឹងខ្លះហើយ ហើយប្រហែលជាបានធ្វើការកែប្រែ រួចអស់ហើយដែរ ។ ការកែប្រែទូទៅមួយចំនួនគឺ ៖ ថែមម៉ោង លើការធ្វើតេស្ត និងការប្រឡង ថែមម៉ោង ដើម្បីធ្វើកិច្ចការសាលា មានអ្នកជួយកត់ត្រានៅក្នុងថ្នាក់ ធ្វើសៀវភៅពុម្ព និងសម្ភារៈសិក្សា ក្នុងទម្រង់ផ្សេង ដូចជា ប្រើអក្សរសម្រាប់ស្ទាប អនុញ្ញាតឲ្យអវត្តមានម៉ោងសិក្សា ចំពោះតម្រូវការវេជ្ជសាស្រ្ត និងឲ្យអាទិភាព ចំពោះការចុះឈ្មោះចូលរៀន ។ សូមកត់ចំណាំថា "ការកែប្រែ" ទាំងនេះ មួយចំនួន គឺជាជំនួយ និងសេវាបន្ថែមដែល ផ្តល់ជូនក្រោម ADA ប៉ុន្តែ ជួនកាលសាលា ប្រើពាក្យ "ការកែប្រែ" នេះ សម្រាប់សំដៅយ៉ាងទូលំទូលាយ លើសេវា ដែលទាក់ទងនឹងពិការភាពណាមួយ ។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម អំពីសិទ្ធិរបស់អ្នក ចំពោះជំនួយ និងសេវាកម្មពិសេស សូមអាន គោលការណ៍ណែនាំ ស្តីអំពីជំនួយបច្ចេកទេស របស់ក្រសួងយុត្តិធម៌សហរដ្ឋអាមេរិក (U.S. Department of Justice), “ភាពតម្រូវរបស់ ADA – ការទាក់ទងប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាព,” ថ្ងៃទី 31 ខែមករា ឆ្នាំ 2014 ។
របៀបស្នើសុំការកែប្រែសមហេតុផល
នេះជាជំហាន ដែលអ្នកគួរអនុវត្ត ដើម្បីទទួលបានការកែប្រែពីសាលារបស់អ្នក ៖
ជំហានទី 1 ៖ ដាក់ពាក្យស្នើសុំការកែប្រែ
សំណើសុំការកែប្រែរបស់អ្នក ត្រូវតែពន្យល់ អំពីអ្វីដែលអ្នកចង់បានពីសាលា និងមូលហេតុដែលវាមានភាពចាំបាច់ ចំពោះ ពិការភាពរបស់អ្នក ។ អ្នកមិនបាច់ ប្រាប់សាលា អំពីរោគវិនិច្ឆ័យ របស់អ្នកឡើយ ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវពន្យល់ពីភាពជាប់ទាក់ទងគ្នា ("ទំនាក់ទំនង") រវាងការកែប្រែដែលអ្នកកំពុងស្នើសុំ និងតម្រូវការទាក់ទងនឹងពិការភាពរបស់អ្នក ។ អ្នកអាចស្នើសុំ ការកែប្រែ ដោយមាត់ផ្ទាល់មាត់ ឬជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ ប៉ុន្តែជាទូទៅវាល្អប្រសើរជាងក្នុងការធ្វើសំណើជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ ដើម្បីឱ្យអ្នកមានភស្តុតាង អំពីសំណើនេះ ។
សាលាភាគច្រើន មានការិយាល័យនៅ តាមសាខារបស់ខ្លួន ដែលមានជំនាញក្នុងការផ្តល់សេវា ដល់សិស្សដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ។ ការិយាល័យទាំងនេះ ជាធម្មតា គេហៅថា "សេវាពិការភាពនិស្សិត" ឬហៅស្រដៀងគ្នានេះ ។ អ្នកធ្វើការក្នុងការិយាល័យនេះ អាចសុំឱ្យអ្នកបំពេញបែបបទសម្ភាសន៍ សម្រាប់ទទួលយក អតិថិជន ហើយប្រើបែបបទ ជាក់លាក់ណាមួយ សម្រាប់ស្នើសុំ ការកែប្រែ ដែលអ្នកចង់បាន ។ ច្បាប់នេះ មិនតម្រូវឱ្យអ្នកចុះឈ្មោះ នៅការិយាល័យនេះ ឬប្រើបែបបទ ជាក់លាក់ណាមួយឡើយ ដើម្បីស្នើសុំការកែប្រែ ប៉ុន្តែសាលាអាចដំណើរការសំណើរបស់អ្នកបានកាន់តែ ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ប្រសិនបើអ្នកប្រើទម្រង់ការ តាមការស្នើសុំ របស់ការិយាល័យនេះ ។ ប្រសិនបើសាលា របស់អ្នកមិនមាន ការិយាល័យសម្រាប់ផ្តល់សេវាដល់និស្សិតមានពិការភាពជាប់ខ្លួនទេនោះ សូមសួរព្រឹទ្ធបុរសរបស់និស្សិត ឬបុគ្គលិករដ្ឋបាល ផ្សេងទៀត ពីរបៀបដាក់ពាក្យស្នើសុំ ការកែប្រែ ។
ជំហានទី 2 ៖ ចូលរួមក្នុងដំណើរការអន្តរកម្ម
ប្រសិនបើ ការកែប្រែ ដែលអ្នកបានស្នើសុំ គឺសម្រាប់អ្វីដែលអ្នកពិតជាត្រូវការ ហើយងាយស្រួលធ្វើ សាលាគួរតែឆ្លើយតបចំពោះការស្នើសុំរបស់អ្នក ឲ្យបានភ្លាមៗ ។ បើមិនដូច្នោះទេ អ្នកត្រូវចូលរួម ក្នុងដំណើរការអន្តរកម្ម ជាមួយសាលារបស់អ្នក ។ ដំណើរការអន្តរកម្ម គឺជាការសន្ទនាទៅវិញទៅមករវាងអ្នក និងសាលារបស់អ្នក ដើម្បីស្វែងរកការកែប្រែ ដែលមានប្រសិទ្ធភាពសម្រាប់អ្នក និងសាលារបស់អ្នក ។
ប្រសិនបើពិការភាពរបស់អ្នក ឬតម្រូវការ របស់អ្នកចំពោះការកែប្រែ មិនត្រូវបានគេដឹង ឬមិនបានបង្ហាញឲ្យឃើញជាក់ស្តែង សាលាអាចស្នើសុំឱ្យអ្នកផ្តល់ព័ត៌មាន ឬឯកសារបន្ថែមសម្រាប់គាំទ្រសំណើរបស់អ្នក ។ សាលា គួរប្រាប់អ្នក ពីព័ត៌មានជាក់លាក់ ដែលពួកគេត្រូវការ ។ សាលា មិនគួរទាមទារ លិខិត ឬឯកសារផ្សេងទៀតពីវេជ្ជបណ្ឌិត ឡើយ ប្រសិនបើពិការភាពរបស់អ្នកត្រូវបានគេដឹង ឬស្តែងចេញយ៉ាងច្បាស់ ។ ក្នុងនេះផងដែរ សាលាក៏មិនអាចតម្រូវ ឱ្យអ្នកចុះហត្ថលេខាលើការចេញផ្សាយទូទៅ ដែល អនុញ្ញាត ឱ្យពួកគេ មានសិទ្ធិបើកមើល កំណត់ត្រាវេជ្ជសាស្រ្ត ទាំងអស់ របស់អ្នក ឡើយ ។ ការស្នើសុំព័ត៌មាន ឬឯកសារបន្ថែម របស់សាលា ត្រូវតែសមហេតុផល និងសម្របតាមសំណើរបស់អ្នក ។
ប្រសិនបើអ្នក ស្នើសុំការកែប្រែ ដែលស្រដៀងនឹង ការកែប្រែ សម្រាប់អ្នក ពេលរៀននៅថ្នាក់ មត្តេយ្យ ដល់ថ្នាក់ទី 12, ចំណុចនេះ គឺអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការ ចែករំលែកឯកសារអំពីការកែប្រែ នៅពេលនោះ ជាមួយសាលារបស់អ្នក ។ ប៉ុន្តែ អ្នកត្រូវដឹងថា ច្បាប់ មិនតម្រូវឱ្យមហាវិទ្យាល័យ និងសាកលវិទ្យាល័យ ផ្ដល់ឱ្យអ្នកនូវការកែប្រែដូចគ្នា ដែលអ្នកធ្លាប់ទទួលបាន ពេលរៀននៅថ្នាក់មត្តេយ្យ ដល់ថ្នាក់ទី 12 ដោយស្វ័យប្រវត្តិ នោះទេ ។ ដោយសារតែការ អប់រំនៅកម្រិតឧត្តម មានភាពខុសគ្នាខ្លាំង ពីការរៀនសូត្រនៅបឋម និងមធ្យមសិក្សា, មហាវិទ្យាល័យ និងសាកលវិទ្យាល័យ ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យធ្វើការវាយតម្លៃរបស់ខ្លួន អំពីសំណើសុំការកែប្រែរបស់អ្នក ។ បើទោះបីជាអ្នក បានទទួលការកែប្រែ ពេលរៀននៅថ្នាក់មេត្តេយ្យ ដល់ថ្នាក់ទី 12 ក៏ដោយ ក៏មហាវិទ្យាល័យ ឬសាកលវិទ្យាល័យ នៅតែអាចស្នើសុំឱ្យអ្នក ដាក់ព័ត៌មានបន្ថែម ដើម្បីបង្ហាញ ថាការកែប្រែ ដែលអ្នកបានស្នើសុំ គឺមានភាពចាំបាច់ ពិតប្រាកដមែន ។
បន្ទាប់ពីអ្នកផ្តល់ឱ្យសាលា នូវព័ត៌មានដែលពួកគេត្រូវការ សាលាត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត ឲ្យបានរួចរាល់ ដោយប្រើរយៈពេល ដែលសមរម្យ មួយ ។ គឺមានហេតុផលតែបីយ៉ាងប៉ុណ្ណោះ ដែលសាលាអាចបដិសេធមិនផ្តល់ការកែប្រែសមហេតុផល ដល់អ្នក ៖
- ការកែប្រែ នោះ អាចបង្ករឲ្យមានបន្ទុកហិរញ្ញវត្ថុ និងរដ្ឋបាលដោយមិនសមហេតុផល ។ សាលារៀនអាចបដិសេធមិន ផ្តល់ការកែប្រែ ដល់អ្នកបាន ប្រសិនបើសេវានោះ មានតម្លៃថ្លៃពេក ឬមានភាពស្មុគស្មាញផ្នែករដ្ឋបាល ក្នុងការរៀបចំធ្វើការកែប្រែ នេះ ។ នៅពេលដែលសាលា សម្រេចចិត្តថា តើការកែប្រែ មានតម្លៃថ្លៃពេកក្នុងការផ្តល់ជូនឬទេ សាលាត្រូវតែពិចារណាលើធនធានទាំងអស់ ដែលមានសម្រាប់ធ្វើការកែប្រែនេះ ។ សាលាមិនអាច លៃប្រាក់មួយចំនួនតូច សម្រាប់ការកែប្រែ និងបដិសេធមិនប្រើប្រាស់ប្រាក់ផ្សេងទៀត ដែលមាននៅក្នុងថវិការបស់ខ្លួននោះទេ ។ ប្រសិនបើសាលាបដិសេធ មិនផ្តល់ការកែប្រែ ដោយសារតែ ការធ្វើដូច្នោះ នឹងនាំឲ្យក្លាយជាបន្ទុកមិនសមហេតុផល នោះសាលាត្រូវផ្តល់ការកែប្រែផ្សេងទៀត ជាជម្រើសដ៏មានប្រសិទ្ធភាពស្មើគ្នា ដែលអាចបំពេញតម្រូវការរបស់អ្នកបាន ។
- ការកែប្រែ នោះ អាចធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ ចំពោះលក្ខណៈនៃសេវា, កម្មវិធី ឬសកម្មភាព ជាមូលដ្ឋាន ។ សាលាមិនចាំបាច់ ធ្វើការកែប្រែ ចំពោះលក្ខខណ្ឌការសិក្សា របស់ខ្លួនទេ ប្រសិនបើលក្ខ័ណ្ឌនោះ មានភាពចាំបាច់សម្រាប់កម្មវិធីសិក្សា របស់ខ្លួន ។ ថាតើលក្ខ័ណ្ឌ ជាក់លាក់ណាមួយ មានភាពចាំបាច់សម្រាប់កម្មវិធីសិក្សាឬទេ គឺមានភាពពិតជាក់លាក់ និងអាស្រ័យលើស្ថានភាព ជាក់ស្តែង ។ ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើសាលាតម្រូវឱ្យនិស្សិតទាំងអស់ចូលរៀនថ្នាក់ពិសោធន៍វិទ្យាសាស្ត្រ ដែលនេះគឺជាតម្រូវការ ចំពោះការអប់រំទូទៅ ប៉ុន្តែបន្ទប់ពិសោធន៍របស់សាលា មិនមានផ្លូវសម្រាប់សិស្សដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ចូលបាន សាលាគួរលើកលែងលក្ខ័ណ្ឌ នេះ សម្រាប់និស្សិតដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើនិស្សិតកំពុងសិក្សាផ្នែកគីមីវិទ្យា ការចូលមន្ទីរពិសោធន៍ អាចជាតម្រូវការចាំបាច់សម្រាប់កម្មវិធីសញ្ញាបត្រ ។ ប៉ុន្តែសូមចំណាំថា ក្នុងករណីនេះ សាលាគួរតែចាត់ចែង ដើម្បីឲ្យនិស្សិតដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន អាចចូលក្នុងឱ្យបន្ទប់ពិសោធន៍ ទាំងអស់របស់ខ្លួនបាន ។ បើមិនដូច្នេះទេ និស្សិតដែលមានពិការជាប់ខ្លួន អាចមិនមានសិទ្ធិស្មើនឹងនិស្សិតដទៃ ក្នុងការទទួលបានប្រយោជន៍ ពីកម្មវិធីសិក្សារបស់សាលាឡើយ ។
- ការកែប្រែណាមួយ អាចបណ្តាលឲ្យមានការគំរាមកំហែងដោយផ្ទាល់ ដល់សុខភាព ឬសុវត្ថិភាពរបស់អ្នកដទៃ ។ សាលារៀនមិនត្រូវផ្តល់ការកែប្រែ ណាមួយ ដែលអាចបង្ករ គ្រោះថ្នាក់ ដល់អ្នកដទៃ នោះទេ។ ការកំណត់របស់សាលា ថាវាជាគ្រោះថ្នាក់ ឬមិនគ្រោះថ្នាក់ ត្រូវតែផ្អែកលើការវាយតម្លៃពីពិការភាពរបស់និស្សិត និងការកែប្រែដែលនិស្សិតរូបនោះ បានស្នើសុំ ។ សាលាមិនអាច បដិសេធមិនព្រមផ្តល់ ការកែប្រែ ដោយផ្អែកលើ ជំនឿគ្មានការពិត, ការសន្មត់ ឬការសន្និដ្ឋានទូទៅ អំពីជនមានពិការភាពជាប់ខ្លួន នោះទេ ។ មុនពេលសាលាបដិសេធសំណើសុំកែប្រែ សាលាត្រូវតែកំណត់ថាតើហានិភ័យនៃគ្រោះថ្នាក់ អាចត្រូវបានកាត់បន្ថយ ឬ ត្រូវបានលុបចោល ដោយការកែប្រែបន្ថែម ឬដោយជំនួយបន្ថែម/សេវាបន្ថែម ដែរឬទេ ។ ប្រសិនបើហានិភ័យ នៃគ្រោះថ្នាក់អាចកាត់បន្ថយបាន សាលាត្រូវតែផ្តល់ការកែប្រែនោះ ទៅតាមការស្នើសុំរបស់និស្សិត ។ សូមកត់ចំណាំថា ការលើកលែងចំពោះការគំរាមកំហែងដោយផ្ទាល់ គឺជាហានិភ័យចំពោះសុខភាព និងសុវត្ថិភាពរបស់ អ្នកផ្សេងទៀត មិនមែនចំពោះនិស្សិតដែលស្នើសុំការកែប្រែនោះទេ ។ ក្នុងន័យម្យ៉ាងទៀត សាលាមិនអាចបដិសេធ ក្នុងការផ្តល់ការកែប្រែដោយប្រើហេតុផល ថាការកែប្រែនេះនឹងធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់និស្សិត ដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ដែលធ្វើការស្នើសុំការកែប្រែនោះទេ ។ ច្បាប់ ការពារសិទ្ធិរបស់និស្សិតដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ក្នុងការដឹងពីអ្វីដែលមានប្រយោជន៍ល្អបំផុតសម្រាប់ពួកគេ និងធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងអំពីសុវត្ថិភាពរបស់ពួកគេ ។
ប្រសិនបើសាលារបស់អ្នក បដិសេធចំពោះសំណើសុំការកែប្រែរបស់អ្នក សាលាគួរតែណែនាំអំពីការកែប្រែ ផ្សេងយកមកជំនួសដែលពួកគេ មានបំណងផ្តល់ឲ្យអ្នក ។ ប្រសិនបើការកែប្រែផ្សេង យកមកជំនួស អ្វីដែលអ្នកបានស្នើសុំ មានប្រសិទ្ធភាពដូចគ្នាចំពោះអ្នក, អ្នកអាចទទួលយកការកែប្រែ នោះ ហើយបញ្ចប់ដំណើរការអន្តរកម្ម ។ ប្រសិនបើការកែប្រែផ្សេង យកមកជំនួស អ្វីដែលអ្នកបានស្នើសុំ មិនមានប្រសិទ្ធភាពចំពោះអ្នក, អ្នកគួរតែពន្យល់រឿងនោះដល់សាលា ហើយស្នើការកែប្រែ ផ្សេងទៀត ។ ប្រសិនបើអ្នក និងសាលា មិនអាចឈានដល់កិច្ចព្រមព្រៀងអំពីការកែប្រែបានទេ អ្នកត្រូវចាត់វិធានការដើម្បីពង្រឹងសិទ្ធិរបស់អ្នក ។
III. ការពង្រឹងសិទ្ធិរបស់អ្នក
ប្រសិនបើអ្នក និងសាលារបស់អ្នក មិនអាចឈានដល់កិច្ចព្រមព្រៀងអំពីសំណើសុំការកែប្រែ បានទេ សាលាអាចបដិសេធសំណើរបស់អ្នក ។ អ្នកអាច តទល់ជាមួយសាលា ចំពោះការបដិសេធ លើសំណើសុំការកែប្រែ របស់អ្នក ដោយប្រើដំណើរការខាងក្នុង (ដូចជាការដាក់ពាក្យបណ្ដឹងសារទុក្ខ) ឬប្រើដំណើរការខាងក្រៅ ដូចជាការដាក់ពាក្យបណ្ដឹង ទៅកាន់ភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាល ឬដាក់ពាក្យបណ្តឹង តាមផ្លូវច្បាប់ ។ ដំណើរការល្អបំផុតក្នុងការប្រើប្រាស់ វិធានការណ៍ទាំងអស់នេះ គឺអាស្រ័យលើកាលៈទេសៈ និងគោលបំណងរបស់អ្នក ។ យើងពិភាក្សាអំពីគុណសម្បត្តិ និងគុណវិបត្តិនៃដំណើរការនីមួយៗ ដូចខាងក្រោម ។
ដំណើរការទាំងនេះ គឺមិនមែនសម្រាប់ប្រើ តែក្នុងករណីដែលសាលាបដិសេធសំណើសុំការកែប្រែ តែប៉ុណ្ណោះទេ ។ អ្នកក៏អាចប្រើវា ដើម្បីអះអាងសិទ្ធិរបស់អ្នកបានដែរ ប្រសិនបើសាលារបស់អ្នក ប្រព្រឹត្តិរើសអើង ចំពោះអ្នក ដោយវិធីផ្សេងៗ ។
ដំណើរការខាងក្នុង
សាលារបស់អ្នកគួរមានគោលការណ៍ និងនីតិវិធីសម្រាប់និស្សិតប្រើ ក្នុងការតទល់ជាមួយនឹងចំណាត់ការរបស់សាលា ។ គោលការណ៍ទាំងនេះ ជាធម្មតាមានសរសេរនៅក្នុងកូនសៀវភៅណែនាំសម្រាប់និស្សិត ឬបង្ហោះនៅកន្លែងណាមួយនៅលើគេហទំព័ររបស់សាលា ។ ប្រសិនបើអ្នករកឯកសារនេះ មិនឃើញទេ សូមសួរបុគ្គលិករដ្ឋបាល របស់សាលា ។
ប្រសិនបើសាលា បដិសេធចំពោះសំណើសុំការកែប្រែ របស់អ្នក, អ្នកអាចមានសិទ្ធិស្នើសុំ ឲ្យសាលាធ្វើការពិចារណា លើសំណើសុំនេះ ឡើងវិញ ។ សាលាគួរប្រាប់អ្នកពីរបៀប ស្នើសុំឲ្យសាលា ពិចារណាចំពោះសំណើសុំការកែប្រែ របស់អ្នក ឡើងវិញ ។ ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា សាលាបានប្រព្រឹត្ត រើសអើងចំពោះអ្នក (រួមទាំងការបដិសេធ មិនផ្តល់ការកែប្រែសមហេតុផល តាមសំណើសុំរបស់អ្នក) អ្នកអាចដាក់ពាក្យបណ្តឹងសារទុក្ខ ។ ដំណើរការបណ្តឹងសារទុក្ខ របស់សាលានីមួយៗ មានលក្ខណៈពិសេស រៀងៗខ្លួន ប៉ុន្តែជាធម្មតាវាពាក់ព័ន្ធនឹងការដាក់ស្នើសេចក្តី ពន្យល់ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ អំពីមូលហេតុដែលអ្នកគិតថាសាលាបានប្រព្រឹត្តិរើសអើង ចំពោះអ្នក ។ ប្រសិនបើអ្នកចាញ់ក្តី ចំពោះបណ្តឹងសារទុក្ខ អ្នកមានសិទ្ធិ ប្តឹងឧទ្ធរណ៍ ។ គោលនយោបាយ បណ្តឹងសារទុក្ខរបស់សាលាអ្នក គួរពន្យល់ពីពេលផុតកំណត់ និងនីតិវិធីក្នុងការដាក់ពាក្យបណ្ដឹងសារទុក្ខ, ពេលវេលាសម្រាប់សាលាពិចារណា និងសម្រេចលើបណ្ដឹងសារទុក្ខ និងរបៀបប្តឹងឧទ្ធរណ៍ ប្រសិនបើអ្នកមិនយល់ស្របនឹងការសម្រេចរបស់សាលាលើបណ្ដឹងសារទុក្ខ ទេនោះ ។
ការប្រើប្រាស់ដំណើរការខាងក្នុង របស់សាលា ជាធម្មតា វាលឿន ហើយថោកជាងការប្តឹង តាមផ្លូវច្បាប់ ។ វាអាចជាដំណើរការដ៏ល្អមួយ ក្នុងការប្រើប្រាស់នៅពេលដែលអ្នកចង់ទទួលបាន ការសម្រេចចិត្តឆាប់រហ័ស និងសម្រាប់ជម្លោះតូចតាចដែលមេធាវី អាចមិនមានឆន្ទៈក្នុងការដាក់ពាក្យបណ្តឹង ផ្លូវច្បាប់ ។ ប៉ុន្តែ ប្រហែលជាពិបាក រកអ្នកមានជំហរអព្យាក្រិត ចំពោះការដោះស្រាយ បញ្ហា ចំពោះដំណើរការ ខាងក្នុង ។ បណ្តឹងសារទុក្ខ របស់អ្នក នឹងត្រូវសម្រេចដោយនរណាម្នាក់ ដែលធ្វើការនៅសាលា ហើយបុគ្គលនោះអាចមានអារម្មណ៍រងសម្ពាធឱ្យឈរខាងសាលា ជាជាងឈរនៅខាងអ្នក ។
ដំណើរការខាងក្រៅ
ប្រសិនបើការប្រើដំណើរការខាងក្នុងមិនទទួលបានជោគជ័យ ឬប្រសិនបើអ្នកមិនចង់ប្រើប្រាស់ដំណើរការខាងក្នុងរបស់សាលាទេនោះ អ្នកអាចដាក់ពាក្យបណ្តឹងទៅកាន់ភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាល ឬប្តឹងផ្លូវច្បាប់ ទៅតុលាការ ។ គេមិនមាន តម្រូវការ អ្វីពិសេស ចំពោះការដាក់ពាក្យបណ្តឹង អំពីការប្រព្រឹត្តិរើសអើង ចំពោះការអប់រំថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា ឡើយ ។ ត្រង់នេះ មានន័យថា អ្នកអាច ដាក់ពាក្យបណ្ដឹងផ្លូវច្បាប់ទៅកាន់តុលាការ ដោយផ្ទាល់ ប្រសិនបើអ្នកចង់ ។ អ្នកមិនបាច់ដាក់ពាក្យបណ្តឹងផ្ទៃក្នុង ឬប្តឹងទៅទីភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាល ជាមុនឡើយ ។
គេមានទីភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាល បីផ្សេងគ្នា ដែលអ្នកអាចដាក់ពាក្យបណ្តឹងបាន ៖
- នាយកដ្ឋានសិទ្ធិពលរដ្ឋកាលីហ្វ័រនីញ៉ា (California Civil Rights Department) (ពីមុនជានាយកដ្ឋានយុត្តិធម៌លំនៅឋាន និងការងារ) ៖ ទីភ្នាក់ងារនេះ នឹងស៊ើបអង្កេតពាក្យបណ្តឹងអំពីការរើសអើង ដែលបំពានច្បាប់រដ្ឋកាលីហ្វ័រនីញ៉ា ។ អ្នកត្រូវតែដាក់ពាក្យបណ្តឹងរបស់អ្នក ឲ្យបានក្នុងរយៈពេល 1 ឆ្នាំគិតពីពេលដែលអំពើរើសអើងបានកើតឡើង ។ ទីភ្នាក់ងារនេះ ក៏មានផ្តល់សេវាសម្រុះសម្រួល សម្រាប់ជួយអ្នក និងសាលារបស់អ្នក ឲ្យឈានដល់កិច្ចព្រមព្រៀងមួយ ដោយមិនចាំបាច់មានការស៊ើបអង្កេតលើបណ្ដឹង ផងដែរ។ អ្នកអាចស្វែងរក ព័ត៌មានបន្ថែម អំពីដំណើរការបណ្តឹងរបស់ទីភ្នាក់ងារនេះ នៅក្នុងគេហទំព័ររបស់ពួកគេ តាមអាសយដ្ឋាន ៖ https://calcivilrights.ca.gov/
- ការិយាល័យ សិទ្ធិពលរដ្ឋ នៃក្រសួងអប់រំសហរដ្ឋអាមេរិក (OCR, U.S. Department of Education Office of Civil Rights) ៖ ទីភ្នាក់ងារនេះ មានតួនាទីស៊ើបអង្កេតពាក្យបណ្តឹងដែលប្តឹង សាលារដ្ឋ និងសាលារៀនដែលទទួលបានមូលនិធិសហព័ន្ធ ។ ថ្ងៃផុតកំណត់ សម្រាប់ដាក់ពាក្យបណ្តឹង មកកាន់ OCR គឺ 180 ថ្ងៃ គិតចាប់ពីថ្ងៃដែលអំពើរើសអើង បានកើតឡើង ។ ប្រសិនបើ ដំបូង អ្នកសម្រេចចិត្ត ប្រើដំណើរការខាងក្នុងរបស់សាលា ដើម្បីប្តឹងសារទុក្ខ ហើយដំណើរការនោះត្រូវចំណាយពេលយូរជាង 180 ថ្ងៃដើម្បីបញ្ចប់ អ្នកនៅតែអាចដាក់ពាក្យបណ្តឹង មកកាន់ OCR បានដដែល ដរាបណាអ្នកដាក់ពាក្យបណ្តឹងឲ្យបានក្នុងរយៈពេល 60 ថ្ងៃ បន្ទាប់ពីដំណើរការខាងក្នុងរបស់សាលាអ្នក បានបញ្ចប់ ។ OCR មានការលើកលែងបញ្ញត្តិ ចំពោះពេលកំណត់ 180 ថ្ងៃ ដោយសារ គេចង់លើកទឹកចិត្ត អ្នកឱ្យព្យាយាម និងដោះស្រាយជម្លោះ ដោយប្រើដំណើរការខាងក្នុង របស់សាលា ជាមុនសិន ។ ប៉ុន្តែ អ្នកមិនបាច់ប្រើដំណើរការខាងក្នុងរបស់សាលាអ្នកជាមុនសិនក៏បានដែរ ។ អ្នកអាចដាក់ពាក្យបណ្តឹងមកកាន់ OCR បានភ្លាមៗ ប្រសិនបើអ្នកចង់ ។ អ្នកអាចស្វែងរកព័ត៌មាន អំពីការដាក់ពាក្យបណ្ដឹង ទៅកាន់ OCR នៅក្នុងគេហទំព័ររបស់ពួកគេ តាមអាសយដ្ឋាន ៖
- ការិយាល័យ ក្រសួងយុត្តិធម៌សហរដ្ឋអាមេរិក (DOJ, U.S. Department of Justice) ៖ DOJ មានតួនាទីស៊ើបអង្កេត ពាក្យបណ្តឹង អំពីការរើសអើង ដែលប្តឹង ចំពោះសាលាឯកជន
ដែលមិនទទួលបានប្រាក់ជំនួយសហព័ន្ធ ។ មិនមាន កាលបរិច្ឆេទផុតកំណត់ ក្នុងការដាក់ពាក្យបណ្តឹងទៅកាន់ DOJ នោះទេ ប៉ុន្តែវាជាការល្អបំផុត ក្នុងការដាក់ពាក្យបណ្តឹងរបស់អ្នកឱ្យបានឆាប់ ដោយកុំបង្អង់យូរ ។ ការរង់ចាំ កាន់តែយូរ វានឹងបណ្តាលឲ្យមានភាព កាន់តែពិបាកក្នុងការចងចាំអង្គហេតុ សំខាន់ៗ និងការស្វែងរកសាក្សី ។ អ្នកត្រូវដឹងថា ដំណើរការ របស់ DOJ អាចមានភាពយឺតយ៉ាវខ្លាំង ពីព្រោះទីភ្នាក់ងារនេះ មានពាក្យបណ្តឹងជាច្រើន ដែលត្រូវដោះស្រាយ ។ ពេលខ្លះ DOJ ត្រូវចំណាយពេល ជាច្រើនឆ្នាំ ដើម្បីបញ្ចប់ការស៊ើបអង្កេត ពាក្យបណ្តឹង ។ អ្នកអាចស្វែងរកព័ត៌មាន អំពីការដាក់ពាក្យបណ្ដឹងទៅកាន់ DOJ នៅក្នុងគេហទំព័ររបស់ពួកគេ តាមអាសយដ្ឋាន ៖ http://www.ada.gov/filing_complaint.htm.
ប្រសិនបើពាក្យបណ្តឹងរបស់អ្នក ទៅកាន់អង្គភាពរដ្ឋាភិបាល មិនទទួលបានជោគជ័យ អ្នកក៏នៅមានសិទ្ធិដាក់ពាក្យបណ្តឹងទៅកាន់តុលាការរដ្ឋ ឬតុលាការសហព័ន្ធផងដែរ ។ ប៉ុន្តែ អ្នកត្រូវដឹងថា សាលាអាចប្រាប់តុលាការ អំពីបណ្តឹងដែលមិនបានជោគជ័យ របស់អ្នក ទៅកាន់អង្គភាពរដ្ឋាភិបាល ដែលអាចធ្វើឱ្យចៅក្រម ឬគណៈវិនិច្ឆ័យ មានជំហរប្រឆាំងជាមួយអ្នក ។ សូមចងចាំថា អ្នកមិនចាំបាច់ដាក់ពាក្យបណ្តឹង ទៅកាន់អង្គភាពរដ្ឋាភិបាល ឡើយ ប្រសិនបើអ្នកមិនចង់ ។ អ្នកអាចទៅដាក់ពាក្យបណ្តឹង ផ្លូវច្បាប់បានភ្លាមៗ ប្រសិនបើអ្នកចង់ធ្វើបែបនេះ ។
អត្ថប្រយោជន៍ នៃការប្រើដំណើរការខាងក្រៅ (ពាក្យបណ្តឹងទៅកាន់ទីភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាល និងបណ្តឹងទៅកាន់តុលាការ) ជំនួសឲ្យ ដំណើរការខាងក្នុង គឺថា នៅទីនោះមានអ្នកសម្រេចចិត្ត ដែលមានជំហរអព្យាក្រឹត ដែលមិនជាប់ពាក់ព័ន្ធជាមួយសាលា ។ ប៉ុន្តែគុណវិបត្តិ នៃការប្រើប្រាស់ដំណើរការខាងក្រៅ គឺថាជាធម្មតា ត្រូវចំណាយពេលយូរជាងដំណើរការ ខាងក្នុងរបស់សាលា ។
កត្តាមួយទៀតដែលត្រូវពិចារណាគឺ ត្រូវចំណាយច្រើន ។ ការដាក់ពាក្យប្តឹង ទៅកាន់ទីភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាល គឺមិនអស់ប្រាក់ទេ ប៉ុន្តែការប្តឹងតាមផ្លូវច្បាប់ គឺត្រូវចំណាយថវិកាច្រើន ។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ប្តឹងតាមផ្លូវច្បាប់ សូមកុំភ្លេច ពិភាក្សា ជាមួយ មេធាវីរបស់អ្នកឱ្យបានឆាប់ អំពីចំណាយផ្សេងៗ ។ មេធាវីរបស់អ្នក អាចយល់ព្រមលើការចំណាយទាំងអស់ចំពោះបណ្តឹងវិវាទ ជាថ្នូរនឹងភាគរយនៃប្រាក់ដែលអ្នកទទួលបាន ប្រសិនបើអ្នកឈ្នះក្តី ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកចាញ់ក្តី អ្នកអាចត្រូវចេញថ្លៃមេធាវី ដល់ភាគីដែលឈ្នះក្តី ។
កត្តាចុងក្រោយ ដែលត្រូវពិចារណាគឺ ថាតើអ្នកចង់បាន ឬត្រូវការឲ្យមានអ្នកតំណាងផ្លូវច្បាប់សម្រាប់អ្នកដែរឬទេ ។ ដំណើរការបណ្តឹង ទៅកាន់ទីភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាល ត្រូវបានរៀបចំឡើង ឲ្យមានលក្ខណៈសាមញ្ញគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីងាយស្រួលអនុវត្ត ដោយមិនបាចមានមេធាវី ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនមានមេធាវី ហើយមិនយល់ពីដំណើរការ បណ្តឹងនេះទេ ទីភ្នាក់ងាររដ្ឋ នឹងពន្យល់អ្នកពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើ (ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចផ្តល់ដំបូន្មានផ្នែកច្បាប់ដល់អ្នកបានទេ) ។ ចំពោះបណ្តឹងតាមផ្លូវច្បាប់វិញ អ្នកមានសិទ្ធិស្របច្បាប់ ក្នុងការតំណាងឱ្យខ្លួនអ្នក ប៉ុន្តែការធ្វើបែបនេះ អាចជាការពិបាកណាស់ សម្រាប់អ្នក ។ ដំណើរការដោះស្រាយក្តី របស់តុលាការ គឺមានភាពស្មុគស្មាញ ហើយមានបញ្ញត្តិ ជាច្រើន ។ ប្រសិនបើអ្នកធ្វើខុស ចៅក្រម មិនអាចជួយអ្នកបានទេ ហើយចៅក្រម ថែមទាំងអាចដាក់ទណ្ឌកម្ម (ពិន័យ) ចំពោះអ្នក ដែលបំពានបញ្ញត្តិទៀតផង ។ ស្ថានភាពបែបនេះ អាចបង្ករផលប៉ះពាល់ដល់ឱកាសរបស់អ្នកក្នុងការឈ្នះក្តី ។
IV. ការអនុវត្តល្អបំផុត សម្រាប់ការការពារសិទ្ធិរបស់អ្នក
នៅពេលអ្នកធ្វើបានត្រឹមត្រូវ ដំណើរការនៃការស្នើសុំ និងការទទួលការកែប្រែសមហេតុផល ពីសាលារបស់អ្នក គួរតែមានប្រសិទ្ធិភាព និងមានកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ ។ ជាអកុសល, ជាញឹកញាប់ ដំណើរការនេះអាចមានភាពតានតឹង និងផ្តល់ផលអវិជ្ជមានជាង ។ ព័ត៌មានគន្លឹះ ទាំងនេះ អាចជួយអ្នកក្នុងការតស៊ូមតិសម្រាប់ខ្លួនឯង ឲ្យកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព និងបង្កើនឱកាសជោគជ័យរបស់អ្នក ប្រសិនបើអ្នកត្រូវការដាក់ពាក្យបណ្ដឹងសារទុក្ខ ឬដាក់ពាក្យបណ្ដឹង ផ្លូវច្បាប់នៅពេលក្រោយ ។
សូមកុំសន្មត់ថា សាលារបស់អ្នក មានបទពិសោធន៍ អំពីពិការភាព និង ភាពងាយស្រួលប្រើ សម្រាប់ជនមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ។ និស្សិតជាច្រើន គិតថា រដ្ឋបាល និងបុគ្គលិក សាលា គឺជាអ្នកជំនាញ ផ្នែកតម្រូវការរបស់និស្សិត ដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ។ ជាអកុសល ការគិតបែបនេះ គឺមិនត្រឹមត្រូវឡើយ ។ សូម្បីតែបុគ្គលិកសាលា ដែលធ្វើការនៅក្នុងការិយាល័យសេវា ពិការភាព ក៏អាចមិនដឹងច្បាស់អំពីពិការភាពជាក់លាក់របស់អ្នក ឬដឹងច្បាស់ពី ឧបសគ្គរារាំងដែលមាននៅក្នុងសាលា ចំពោះនិស្សិតមានពិការភាពជាប់ខ្លួនឡើយ ។ ត្រូវត្រៀមខ្លួន ដើម្បីពន្យល់ព័ត៌មាន ជាមូលដ្ឋានអំពីពិការភាពរបស់អ្នក និងអ្វីដែលអ្នកត្រូវការ ដើម្បីសិក្សា ប្រកបដោយភាពជោគជ័យ ។
ការស្រាវជ្រាវលើការកែប្រែដែលអាចធ្វើបាន ។ វាមិនមែនជារឿងចម្លែកទេ សម្រាប់និស្សិតដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ក្នុងការរកឃើញថា ការកែប្រែ ដែលអាចជួយពួកគេបាន កាលរៀននៅថ្នាក់មត្តេយ្យ ដល់ថ្នាក់ទី 12 មិនអាចប្រើបាន ចំពោះស្ថានភាពនៅថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា ឬរកឃើញថា ពួកគេត្រូវការ ការកែប្រែ ដែលពួកគេមិនធ្លាប់ត្រូវការពីមុនមក ។ បរិយាកាស ការអប់រំ នៅថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា គឺមានភាពខុសគ្នាពីបរិយាកាស សិក្សានៅថ្នាក់មត្តេយ្យ ដល់ថ្នាក់ទី 12, ដោយការរំពឹងទុក និងការទទួលខុសត្រូវ ចំពោះការសិក្សា គឺមានភាពខុសគ្នា ។ សូមកុំសន្មត់ថា សាលារបស់អ្នក នឹងប្រាប់អ្នកថា តើនៅសាលាមានការកែប្រែអ្វីខ្លះ សម្រាប់និស្សិត មានពិការភាពជាប់ខ្លួន ។ ប្រសិនបើអ្នក មិនប្រាកដថា តើត្រូវស្នើសុំ ឲ្យមានការកែប្រែអ្វី សូមចំណាយពេលបន្តិច ដើម្បីធ្វើការស្រាវជ្រាវ ។
មជ្ឈមណ្ឌលរស់នៅឯករាជ្យ ក្នុងតំបន់របស់អ្នក, មជ្ឈមណ្ឌលប្រចាំតំបន់, នាយកដ្ឋានស្តារនីតិសម្បទា និងអង្គការសហគមន៍ប្រហែលជាអាចជួយ អ្នកបាន ។ ធនធានដ៏ល្អមួយទៀតគឺបណ្តាញកែសម្រួលការងារ (JAN, Job Accommodation Network) នៅឯអាសយដ្ឋាន askjan.org ។ ទោះបីជា JAN ផ្តោតលើការងារ និងកន្លែងធ្វើការក៏ដោយ ក៏នៅក្នុងគេហទំព័ររបស់ពួកគេ មានព័ត៌មានលំអិតជាច្រើនអំពីការកែប្រែ ដោយផ្អែកលើពិការភាព របស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ។ វាអាចជាកន្លែង ដែលមានប្រយោជន៍ ក្នុងការទទួលបានគំនិត អំពីការកែប្រែ ដែលអ្នកអាចគិតមិនឃើញ ដោយខ្លួនឯង ។ ជាចុងក្រោយ សូមគិត អំពីការចូលរួមក្លឹប ឬសមាគមនិស្សិតមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ។ អ្នកទាំងអស់នេះ អាចផ្តល់ការគាំទ្រចាំបាច់ សម្រាប់និស្សិតដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ដើម្បីជួយពួកគេសម្រេចបាននូវ គោលដៅការសិក្សា នៅថ្នាក់ឧត្តម ។
បន្ទាប់ពីបានដាក់សំណើសុំ ការកែសម្រួលសមហេតុផល ទៅកាន់សាលារួចហើយ សូមសួរនាំអំពីបន្ទាត់ពេលវេលា ថាតើ ពេលណាដែលអ្នកអាចរំពឹងថាទទួលបានសេចក្តីសម្រេចពីសាលា ហើយធ្វើការតាមដាន ។ ច្បាប់តម្រូវឱ្យសាលារបស់អ្នក ឆ្លើយតបទៅនឹងសំណើរបស់អ្នកក្នុងកម្រិតពេលវេលា មួយដែលសមហេតុផល ប៉ុន្តែច្បាប់មិនបានបញ្ជាក់ថា តើពេលវេលាប៉ុន្មាន ដែលចាត់ទុកថា "សមហេតុផល" ឡើយ ពីព្រោះ វាអាស្រ័យលើស្ថានភាពជាក់ស្តែង ។ ដើម្បីប្រាកដថា សាលាដោះស្រាយសំណើ របស់អ្នកក្នុងកម្រិតពេលវេលា សមហេតុផល អ្នកត្រូវសួរ សាលាថាតើពេលណាអ្នកអាចរំពឹងថានឹងទទួលបានការឆ្លើយតប ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចទទួលបាន ការឆ្លើយតប ទៅតាមពេលកំណត់ទេ អ្នកត្រូវតាមដានជាមួយសាលា ហើយសួរនាំព័ត៌មានបច្ចុប្បន្នភាព អំពីសំណើសុំរបស់អ្នក ។ ប្រសិនបើអ្នកត្រូវការ ការកែប្រែ ឲ្យបានត្រឹមពេលវេលាជាក់លាក់ណាមួយ សូមកុំភ្លេចប្រាប់សាលាឲ្យដឹងអំពីពេលវវេលានោះ នៅពេលដែលអ្នកដាក់សំណើសុំ ដំបូងរបស់អ្នក ។ ការធ្វើតាមវិធីនេះ គឺជាការក្រើនរំឭកដល់សាលា ឲ្យបានដឹងថា សំណើសុំរបស់អ្នក ត្រូវការដំណោះស្រាយឲ្យបានតាមពេលដែលស្នើ ។ ប្រសិនបើសាលារបស់អ្នក បដិសេធមិនធ្វើការសម្រេចចិត្ត អំពីសំណើរបស់អ្នក បន្ទាប់ពីរង់ចាំអស់ពេលជាយូរ អ្នកអាច សន្និដ្ឋានបានថា សាលាបានបដិសេធ ចំពោះសំណើសុំរបស់អ្នក ក្នុងន័យស្ថាបនា ។
ត្រូវរក្សាកំណត់ត្រា អំពីការទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយសាលា ទុកជាភស្តុតាង ។ សង្ឃឹមថា សាលារបស់អ្នក នឹងផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវការកែប្រែ ដែលអ្នកត្រូវការ ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលដៅ ការសិក្សារបស់អ្នក ។ ប្រសិនបើ សាលាមិនឆ្លើយតប ចំពោះការស្នើសុំរបស់អ្នក, អ្នកត្រូវចាត់វិធានការតាមផ្លូវច្បាប់ ដូចជាការដាក់ពាក្យបណ្ដឹងសារទុក្ខ ឬបណ្ដឹងតាមផ្លូវច្បាប់ ជាដើម ។ ប្រសិនបើរឿងនោះកើតឡើងមែន អ្នកមានឱកាសច្រើន ក្នុងការ ឈ្នះក្តី ប្រសិនបើអ្នកមានឯកសារអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង ។ ត្រូវរក្សាសំណៅបែបបទ, សំបុត្រ, អ៊ីមែល និងការទំនាក់ទំនងផ្សេងទៀត ដែលអ្នកផ្តល់ឱ្យទៅសាលា ។ ប្រសិនបើអ្នក ប្រជុំជាមួយសាលា អ្នកអាចសុំការអនុញ្ញាតដើម្បីថតការសន្ទនា ទុកជាកំណត់ត្រា ។ ប្រសិនបើ សាលាមិនអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកថតសម្លេងការប្រជុំទុកទេ អ្នកអាចកត់ត្រា ឬសុំយកអ្នកកត់ត្រា ចូលក្នុងអង្គប្រជុំ ជាមួយអ្នក ។ ប្រសិនបើអ្នកមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ដែលប៉ះពាល់ដល់ការចងចាំរបស់អ្នក, អ្នកអាចស្នើសុំការអនុញ្ញាត ដើម្បីថតសម្លេង នៅក្នុងអង្គប្រជុំទុក ឬសុំយកអ្នកកត់ត្រា ចូលក្នុងអង្គប្រជុំ ជាមួយអ្នក ដែលនេះ គឺជាការកែសម្រួលសមហេតុផល មួយ ។ អ្នកក៏អាចបង្កើតកំណត់ត្រាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅឯកិច្ចប្រជុំ ដោយផ្ញើអ៊ីមែលតាមដាន ដែលសង្ខេបអំពីការយល់របស់អ្នក ចំពោះការសន្ទនានោះ ។ អ្នកក៏គួរបង្កើត បន្ទាត់ពេលវេលា អំពីព្រឹត្តិការណ៍ ដោយរក្សាទុកទិនានុប្បវត្តិ ឬកំណត់ហេតុនៃការទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយសាលា ផងដែរ ។
សូមត្រៀមខ្លួន ដើម្បីតស៊ូមតិ សម្រាប់ខ្លួនអ្នក ។ សាលាមួយចំនួន មិនបានបណ្តុះបណ្តាលបុគ្គលិករបស់ពួកគេ អំពីការកែប្រែ និងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិជនមានពិការភាព ឡើយ ។ ជាលទ្ធផល ជួនកាល បុគ្គលិកសាលា អាចបដិសេធចំពោះសំណើសុំការកែប្រែសមហេតុផល ពីព្រោះពួកគេជឿថាការកែប្រែ អាចធ្វើឲ្យនិស្សិតដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ទទួលបាននូវអត្ថប្រយោជន៍ ដែលមិនសមរម្យ ។ អ្នកផ្សេងទៀតជឿថា ប្រសិនបើនិស្សិត មិនអាចរៀនបានជោគជ័យ ដោយគ្មានការកែប្រែទេ នោះពួកគេមិនគួរមករៀននៅ សាលា ឡើយ ។ ទាំងនេះមិនមែន ជាហេតុផលស្របច្បាប់ ក្នុងការបដិសេធសំណើរបស់និស្សិត ឡើយ ។ តាមពិត អាកប្បកិរិយាទាំងនេះ គឺជាអ្វីដែល ADA មានគោលបំណងតតាំង ។ ប្រសិនបើអ្នក ត្រូវប្រឈមជាមួយនឹងជំនឿ រើសអើង បែបនេះ សូមធ្វើឲ្យសាលា របស់អ្នក យល់អំពីកាតព្វកិច្ចផ្លូវច្បាប់ របស់ពួកគេ ចំពោះនិស្សិត ដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ។
ត្រូវវាយតម្លៃឡើងវិញ ជាប្រចាំ អំពីតម្រូវការរបស់អ្នកចំពោះការកែប្រែ និងតម្រូវការចំពោះការមានលទ្ធភាពប្រើប្រាស់ សេវានា របស់សាលា ។ គឺអាចត្រូវចំណាយពេលបន្តិច ដើម្បីអាចដឹងបានថា តើការកែប្រែណាដែលមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការអប់រំថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា ជាពិសេសសម្រាប់និស្សិត ដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួនថ្មីៗ ឬមានការផ្លាស់ប្តូរ ចំពោះពិការភាពជាប់ខ្លួន ។ ប្រសិនបើអ្នក ទទួលបានការកែប្រែ តាមការស្នើសុំ ហើយក្រោយមក អ្នកដឹងថា ការកែប្រែនោះ មិនមានប្រសិទ្ធភាព ចំពោះអ្នក អ្នកអាចស្នើសុំការកែប្រែបន្ថែម ឬស្នើសុំការកែតម្រូវចំពោះការកែប្រែ ដែលអ្នកបានទទួល ។ សាលាមិនអាច ដាក់កម្រិត ចំពោះចំនួននៃការកែប្រែដែលអ្នកទទួលបាន ឬរារាំងអ្នក ពីការស្នើសុំការកែប្រែ នៅពេលអនាគត ឡើយ ប្រសិនបើតម្រូវការរបស់អ្នក មានការផ្លាស់ប្តូរ ។
សូមចងចាំថា អ្នកមិននៅម្នាក់ឯងឡើយ ប្រសិនបើអ្នកជួបប្រទះនឹងភាពរើសអើង ។ ការស្រាវជ្រាវ បានបង្ហាញថា 23% នៃនិស្សិត ដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន បានឃើញអំពើរើសអើង ចំពោះពិការភាព ។1 សាលារបស់អ្នក មិនគួរធ្វើឱ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ថាមានកំហុស ឬជាមនុស្សអន់ ដោយសារតែតម្រូវការ លើការកែប្រែ និង ការមានបរិយាកាសសិក្សា ដែលសម្រួលឲ្យអ្នក អាចចូលរួម បានឡើយ ។ អ្នកមានសិទ្ធិទទួលបានការអប់រំ ស្មើភាពគ្នាដូចមនុស្សគ្រប់រូប ដែរ ។ សូមកុំខ្លាច ក្នុងការស្នើសុំអ្វីដែលអ្នកត្រូវការ ដើម្បីអាចសម្រេចបាននូវគោលដៅអប់រំ ថ្នាក់ឧត្តម របស់អ្នក ។
V. ធនធាននានា
- លិខិតសហសេវិករួមគ្នាជាទីគោរព ពីក្រសួងអប់រំសហរដ្ឋអាមេរិក (U.S. Department of Education) និងក្រសួងយុត្តិធម៌ (Department of Justice) ស្តីអំពីការមានសិទ្ធិរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ, សកលវិទ្យាល័យ និងវិទ្យាស្ថានថ្នាក់ក្រោយឧត្តមសិក្សាផ្សេងៗទៀត តាមអនឡាញ (ថ្ងៃទី 19 ខែឧសភា ឆ្នាំ 2023) ៖ https://www.justice.gov/crt/case-document/file/1584491/download
- គោលការណ៍ណែនាំពី ក្រសួងយុត្តិធម៌សហរដ្ឋអាមេរិក (U.S. Department of Justice) ៖ ភាពតម្រូវរបស់ច្បាប់ ADA ៖ ការទំនាក់ទំនងប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាព ៖ https://www.ada.gov/resources/effective-communication/
- គោលការណ៍ណែនាំពី ក្រសួងយុត្តិធម៌សហរដ្ឋអាមេរិក ការិយាល័យសិទ្ធិពលរដ្ឋ នៃក្រសួងអប់រំ (U.S. Department of Education Office for Civil Rights) ៖ ឧបករណ៍ និងសេវាជំនួយ សម្រាប់និស្សិតក្រោយមធ្យមសិក្សា ដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ៖ https://www2.ed.gov/about/offices/list/ocr/docs/auxaids.html
- ការិយាល័យ ឯកសារបោះពុម្ពផ្សាយរបស់ក្រសួងអប់រំ ៖ សិស្សដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ត្រៀមខ្លួនចូលរៀនថ្នាក់ក្រោយមធ្យមសិក្សា ៖ ដឹងអំពីសិទ្ធិ និងការទទួលខុត្រូវរបស់អ្នក ៖https://www2.ed.gov/about/offices/list/ocr/transition.html
- សន្លឹកការពិតអំពីបណ្តាញជាតិនៃច្បាប់ ADA ៖ វិទ្យាស្ថានក្រោយមធ្យមសិក្សា និងសិស្សដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន ៖ https://adata.org/factsheet/postsecondary
- សំណួរដែលចោទសួរញឹកញាប់អំពីបណ្តាញជាតិនៃច្បាប់ ADA ៖ តើអ្វីជាទំនួលខុសត្រូវរបស់សាកលវិទ្យាល័យសាធារណៈ ឬឯកជនចំពោះនិស្សិតដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន? https://adata.org/faq/what-are-public-or-private-college-universitys-responsibilities-students-disabilities
- ឯកសារបោះពុម្ពផ្សាយរបស់ DRC ៖ សេវាអន្តរកាលសម្រាប់និស្សិត ៖ https://www.disabilityrightsca.org/publications/transition-services-for-students
- មូលដ្ឋានទិន្នន័យស្រាវជ្រាវពិការភាពក្នុងបរិវេណសាលា ៖ https://www.cedardatabase.org/solr-search/content?f%5B0%5D=state%3ACA
លិខិតគំរូសម្រាប់ស្នើសុំការកែសម្រួលសមហេតុផល
[កាលបរិច្ឆេទ]
ជូនចំពោះ [មហាវិទ្យាល័យ ឬសកលវិទ្យាល័យ] ៖
ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ ជា [និស្សិត/បេក្ខជន] ហើយខ្ញុំកំពុងសរសេរលិខិតនេះ ដើម្បីស្នើសុំការកែប្រែសមហេតុផលពីសាលា សម្រាប់ពិការភាពរបស់ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ ។ ដោយសារតែពិការភាពរបស់ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ, ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ ត្រូវការ ៖ [ពិពណ៌នាអំពីការកែប្រែដែលអ្នកត្រូវការ និងពន្យល់ពីមូលហេតុដែលវាចាំបាច់ ដោយសារតែពិការភាពរបស់អ្នក ។] ការកែប្រែទាំងនេះ គឺចាំបាច់សម្រាប់ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ ដើម្បីមានសិទ្ធិស្មើគ្នាទៅនឹងមិត្តរួមថ្នាក់របស់ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ ដែលមិនមានពីការភាពជាប់ខ្លួន ក្នុងការប្រើ [ថ្នាក់រៀន, សេវា ឬកម្មវិធី] ។
[ឧទាហរណ៍ ៖ ដោយសារតែពិការភាពរបស់ ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ បានរារាំង ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ មិនឱ្យសរសេរបានលឿន និងមិនឲ្យសរសេរបានច្បាស់ ដូច្នេះខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ ត្រូវវាយកំណត់ត្រាទាំងអស់ ចូលក្នុង កុំព្យូទ័រយួរដៃ របស់ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ ក៏ត្រូវការអ្នកកត់ត្រា មួយនាក់ ដើម្បីធានាថាខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ អាចចាប់បានគ្រប់មេរៀនទាំងអស់ នៅក្នុងថ្នាក់ ។ បើគ្មានការកែប្រែនេះទេ ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ នឹងមិនអាច យល់បានគ្រប់មេរៀន
ឡើយ ។ ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ ត្រូវការការកែប្រែទាំងនេះ ដើម្បីធានាថា ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ មានកំណត់ត្រាល្អ សម្រាប់យកទៅរៀន និងប្រឡងបានពិន្ទុល្អ ។]
ឯកសារភ្ជាប់ គឺជាលិខិតរបស់ [គ្រូពេទ្យ/ពេទ្យវិកលចរិត/អ្នកព្យាបាល/បុគ្គលិកសង្គមកិច្ច/ភាគីទីបី របស់ខ្ញុំ] ដែលបញ្ជាក់ពីតម្រូវការរបស់ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ ចំពោះការកែប្រែទាំងនេះ ដោយសារតែពិការភាពរបស់ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ ។
សូមមេត្តាប្រាប់ឲ្យខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ បានដឹងថា តើថាពេលណា ដែលខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ អាចរំពឹងថានឹងទទួលបានការសម្រេចចិត្តពីសាលា ចំពោះសំណើសុំនេះ ។ [ប្រសិនបើអ្នកត្រូវការ នៃការកែប្រែនេះ ត្រឹមកាលបរិច្ឆេទជាក់លាក់ណាមួយ សូមពន្យល់ក្នុងលិខិត ។ ឧទាហរណ៍ ៖ ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ ត្រូវការការកែប្រែ ទាំងនេះឲ្យបាននៅពេលដែលចាប់ផ្តើមចូលរៀន នៅថ្ងៃទី 1 ខែកញ្ញា ។]
ដោយក្តីគោរពដ៏ស្មោះអំពីខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ
[ឈ្មោះ និងអាសយដ្ឋានទំនាក់ទំនងរបស់អ្នក] លិខិតគំាំទ្រគំរូ
[ឈ្មោះ និងអាសយដ្ឋានទំនាក់ទំនងរបស់អ្នក]
លិខិតគំាំទ្រគំរូ
[កាលបរិច្ឆេទ]
ជូនចំពោះ [មហាវិទ្យាល័យ ឬសកលវិទ្យាល័យ] ៖
ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ [បញ្ជាក់ពីតួនាទី និងអាជ្ញាប័ណ្ណដែលពាក់ព័ន្ធ ឬគុណវុឌ្ឍិវិជ្ជាជីវៈ របស់អ្នក] ។ ខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ ស្គាល់ [ជនដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន] និងដឹងពីពិការភាព ដែលនៅក្នុងខ្លួនគាត់ ។ ពិការភាពដែលនៅក្នុងខ្លួនគាត់ [ពន្យល់ពីរបៀប ដែលពិការភាពរបស់ពួកគេប៉ះពាល់ដល់តម្រូវការ ឬអាកប្បកិរិយារបស់ពួកគេ] ។
ដោយសារតែពិការភាពរបស់គាត់ វាជាការចាំបាច់សម្រាប់គាត់ ដែលត្រូវការ [បញ្ជាក់ការសម្រួល] ។ បើគ្មានការសម្រួលទេ គាត់នឹងមិនអាច [ពន្យល់ពីរបៀបដែល ការអវត្តមាននៃការសម្រួលនោះ នឹងជះឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានដល់គាត់] ។
ដោយក្តីគោរពដ៏ស្មោះអំពីខ្ញុំបាទ/នាងខ្ញុំ
[ឈ្មោះ, តួនាទី និងព័ត៌មានទំនាក់ទំនង]
- 1. Wendy S. Harbour & Daniel Greenberg, “បរិយាកាសនៅក្នុងសាលា និងនិស្សិតដែលមានពិការភាពជាប់ខ្លួន” របកគំហើញសង្ខេប ពីការស្រាវជ្រាវរបស់ NCCSD 1(2) (2017)៖ 6.