این بروشور درباره حقوق شما به‌عنوان یک دانشجوی دچار ناتوانی است. اگر دانشجویی هستید که به‌عنوان کارمند نیز در دانشگاه محل تحصیل خود کار می‌کنید، طبق قوانین استخدام ایالتی و فدرال، حقوق بیشتری دارید. می‌توانید از قسمت منابع استخدامی وب‌سایت ما، درباره حقوق خود به‌عنوان یک کارمند دچار ناتوانی اطلاعات بیشتری کسب کنید.

I. مروری بر حقوق ناتوانی در آموزش عالی

طبق قوانین فدرال و ایالتی، دانشجویان دچار ناتوانی، مانند سایر دانشجویان، از حق دسترسی برابر به آموزش عالی برخوردار هستند. «دسترسی برابر» به این معنی است که دانشگاه نمی‌تواند به دلیل ناتوانی، شما را از برنامه‌ها، خدمات، یا فعالیت‌های خود محروم کند. حق دسترسی برابر به‌صورت فراگیر اعمال می‌شود. نه‌تنها شامل برنامه‌های تحصیلی دانشگاه، بلکه شامل برنامه‌های تفریحی، خدمات دانشجویی، حمل‌ونقل، مسکن دانشجویان، مشاوره، و سایر خدمات دانشگاه نیز می‌شود. دانشگاه نمی‌تواند دانشجویان دچار ناتوانی را از سایر دانشجویان جدا کند. دانشگاه نمی‌تواند دانشجویان دچار ناتوانی را از ثبت‌نام در دانشگاه منع کند. به همین ترتیب، دانشگاه نمی‌تواند از معیارهای پذیرش یا الزامات دیگری استفاده کند که موجب محرومیت دانشجویان دچار ناتوانی می‌شود. دانشگاه باید به شما اجازه دهد که حیوان خدمات‌رسان خود را به محوطه دانشگاه بیاورید. برای اطلاعات بیشتر درباره حیوانات خدمات‌رسان و حیوانات تأمین‌کننده حمایت عاطفی، به منابع ما درباره حیوانات کمک‌رسان رجوع کنید.

دانشگاه باید اقداماتی را انجام دهد تا اطمینان حاصل شود که کل برنامه‌های آن برای افراد دچار ناتوانی قابل‌دسترسی است. این شامل اطمینان از مطابقت ساختمان‌ها و امکانات دانشگاه با الزامات معماری از حیث دسترسی است. ممکن است تحت شرایطی خاص، رفع موانع معماری در یک ساختمان امکان‌پذیر نباشد. در آن صورت، دانشگاه باید خط‌مشی‌ها و شیوه‌های خود را اصلاح کند تا اطمینان حاصل شود که دانشجویان دچار ناتوانی همچنان به خدمات، برنامه‌ها، و فعالیت‌های دانشگاه دسترسی دارند. به‌عنوان مثال، اگر دانشجویی که از صندلی چرخ‌دار استفاده می‌کند در کلاسی ثبت‌نام کند که در یک ساختمان غیرقابل‌دسترسی تشکیل می‌گردد، دانشگاه باید کلاس را به ساختمانی منتقل کند که برای آن دانشجو قابل‌دسترسی باشد. 

برای دادن دسترسی برابر به دانشجویان دچار ناتوانی، دانشگاه‌ها باید در صورت لزوم، اصلاحات منطقی را در خط‌مشی‌ها، شیوه‌ها، و رویه‌های خود انجام دهند. منظور از «اصلاحات» یک تغییر، استثنا، یا تعدیل یک قانون یا شیوه است. در بخش بعدی این بروشور، اصلاحات منطقی را با جزئیات بیشتری مورد بحث قرار می‌دهیم.  

چندین قانون ایالتی و فدرال وجود دارد که از حقوق دانشجویان دچار ناتوانی حمایت می‌کند. قوانین خاصی که درباره دانشگاه محل تحصیل شما اعمال می‌شود به عواملی مثل دولتی یا خصوصی بودن دانشگاه بستگی دارد و اینکه آیا دانشگاه از دولت کمک‌های مالی دریافت می‌کند یا خیر. خیلی به‌ندرت پیش می‌آید که یک دانشگاه از تمام قوانین مربوط به حقوق ناتوانی معاف شود. اکثریت قریب به اتفاق دانشگاه‌ها باید حداقل یکی از قوانین ضدتبعیض زیر را رعایت کنند:

1. «قانون آمریکایی‌های دچار ناتوانی» (ADA, Americans with Disabilities Act) یک قانون فدرال است که تبعیض علیه افراد دچار ناتوانی را در بسیاری از زمینه‌های زندگی، از جمله آموزش عالی، ممنوع می‌داند. ADA از چندین بخش مختلف تشکیل شده است که به هر بخش آن یک «فصل» می‌گویند. فصل 2 از ADA شامل نهادها و مؤسسات ایالتی و دولت محلی، از جمله دانشکده‌ها و دانشگاه‌های دولتی، می‌شود. فصل 3 از ADA شامل «امکانات عمومی» می‌شود. امکانات عمومی عبارتند از مؤسسات خصوصی که خدمات خود را در دسترس عموم قرار می‌دهند. در فصل 3 از ADA تصریح شده است که «مهد کودک، مدرسه ابتدایی، مدرسه متوسطه، دانشگاه خصوصی در هر مقطعی از کاردانی گرفته تا دکتری، یا هر نهاد آموزشی دیگر» جزء امکانات عمومی است. 
2. قسمت 504 از «قانون توانبخشی» (Section 504 of the Rehabilitation Act) یک قانون فدرال است که نهادهای دریافت‌کننده بودجه فدرال را از تبعیض علیه افراد دچار ناتوانی منع می‌کند. به عبارت دیگر، اگر دانشگاهی از دولت فدرال پول دریافت کند (از جمله بودجه وام دانشجویی فدرال)، نمی‌تواند نسبت به افراد دچار ناتوانی تبعیض قائل شود.
3. قانون حقوق مدنی اونرو» (Unruh Civil Rights Act) یک قانون ایالتی کالیفرنیا است که از افراد دچار ناتوانی در برابر تبعیض توسط «مؤسسات تجاری» محافظت می‌کند.
4. «قانون اشخاص معلول» (Disabled Persons Act) یک قانون ایالتی کالیفرنیا است که از حقوق افراد دچار ناتوانی برای دسترسی به ساختمان‌ها، امکانات، و سایر فضاهای عمومی محافظت می‌کند.
5. قسمت 11135 از «قانون دولت» (Government Code Section 11135) یک قانون ایالتی کالیفرنیا است که هرگونه تبعیض توسط مؤسسات و نهادهای دولتی دریافت‌کننده بودجه‌های ایالتی را ممنوع می‌داند. 

قوانین دیگری هم وجود دارد که ممکن است بر اساس نوع دانشگاه شما، درباره دانشگاه شما نیز اعمال شود. به‌عنوان مثال، قوانینی درباره تبعیض وجود دارد که به‌طور خاص درباره کالج‌های محلی در کالیفرنیا اعمال می‌شود.

II. اصلاحات منطقی

منظور از اصلاحات منطقی چیست؟ 

یکی از رایج‌ترین مشکلاتی که دانشجویان ناتوان با آن مواجه هستند، نیاز به اصلاحات است (که به‌عنوان امکانات یا تعدیل‎های تحصیلی نیز شناخته می‌شود). منظور از «اصلاحات»، تغییر در یک قانون، خط‌مشی، یا شیوه است که برای دسترسی برابر یک شخص دچار ناتوانی به یک خدمت، برنامه، یا مرکز ضروری است. دانشگاه‌ها باید اصلاحات منطقی را انجام دهند، مگر اینکه بار مالی یا مدیریتی بی‌موردی را به دانشگاه تحمیل کند؛ موجب تغییر اساسی در یک خدمت، برنامه، یا فعالیت شود؛ یا تهدیدی مستقیم برای سلامت یا ایمنی دیگران باشد. در ادامه، هریک از این استثناها را با جزئیات بیشتری بررسی می‌کنیم.

طبق قانون، مسئولیت ارائه درخواست اولیه برای اصلاحات بر عهده دانشجو است. روال کار در مقطع آموزش عالی با آموزش دوران کودکستان تا کلاس 12 متفاوت است. در مقطع ابتدایی و متوسطه قوانینی وجود دارد که مدرسه را به شناسایی دانش‌آموزان دچار ناتوانی و پیشگامی در ارائه خدمات و پشتیبانی برای کمک به موفقیت آنها ملزم می‌سازد. اما این قوانین شامل آموزش عالی نمی‌شود. در کالج و دانشگاه، دانشجویی که نیاز به اصلاحات دارد باید خودش اولین قدم را با ارائه درخواست به دانشگاه بردارد. این امر برای حفظ حریم خصوصی و استقلال دانشجو است. کالج و دانشگاه نمی‌توانند دانشجو را مجبور به افشای ناتوانی خود کنند. همچنین، نمی‌توانند دانشجو را مجبور به پذیرش اصلاحاتی کنند که نمی‌خواهد یا نیاز ندارد. 

اصلاحات باید متناسب با نیازهای فردی دانشجویی باشد که آنها را درخواست می‌کند. اما، برخی اصلاحات رایج وجود دارد که ممکن است دانشگاه شما قبلاً با آنها آشنا باشد و به‌راحتی در دسترس باشد. برخی از اصلاحات رایج عبارتند از: تمدید زمان آزمون‌ها و امتحانات؛ زمان اضافی برای تکمیل تکالیف؛ استفاده از دستیار برای یادداشت‌برداری در کلاس؛ ارائه کتاب‌های درسی و مطالب دانشگاهی در قالب‌های جایگزین مانند خط بریل؛ غیبت موجه برای نیازهای پزشکی؛ و ثبت‌نام با اولویت. توجه داشته باشید که برخی از این «اصلاحات» در واقع خدمات و کمک‌های جانبی بر اساس ADA هستند، اما دانشگاه‌ها اغلب از اصطلاح «اصلاحات» برای اشاره به خدمات مرتبط با ناتوانی استفاده می‌کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره حقوق خود در خصوص کمک‌ها و خدمات جانبی، به راهنمای کمک فنی وزارت دادگستری ایالات متحده، «الزامات ADA - ارتباط مؤثر»، مورخ 31 ژانویه 2014، رجوع کنید.

شیوه درخواست برای اصلاحات منطقی

در اینجا مراحلی وجود دارد که باید جهت درخواست برای اصلاحات منطقی از دانشگاه خود دنبال کنید: 

مرحله 1: ارائه درخواست برای اصلاحات

در درخواست خود برای اصلاحات منطقی، باید توضیح دهید که چه چیزی از دانشگاه می‌خواهید و چرا برای ناتوانی شما ضروری است. شما مجبور نیستید به دانشگاه مدرکی دال بر ناتوانی خود ارائه دهید، اما باید ارتباط («پیوند») بین اصلاحات منطقی مورد درخواست و نیاز مرتبط با ناتوانی خود را توضیح دهید. می‌توانید درخواست خود را به‌صورت شفاهی یا کتبی مطرح کنید، اما به‌طور کلی بهتر است درخواست خود را به‌صورت کتبی ارائه دهید تا مدرکی دال بر درخواست خود داشته باشید.

اکثر دانشگاه‌ها دارای دفتری در محوطه دانشگاه هستند که مختص ارائه خدمات به دانشجویان دچار ناتوانی است. این دفاتر معمولاً «دفتر خدمات ویژه دانشجویان ناتوان» یا امثال آن نامیده می‌شوند. ممکن است در این دفتر از شما خواسته شود که یک مصاحبه ورودی را تکمیل کنید و از یک فرم خاص برای درخواست اصلاحات خود استفاده نمایید. قانون شما را ملزم نمی‌کند که در این دفتر ثبت‌نام کنید یا از فرم خاصی استفاده کنید، اما اگر از رویه‌های درخواست دانشگاه استفاده کنید، ممکن است دانشگاه بتواند به‌نحوی کارآمدتر به درخواست شما رسیدگی کند. اگر دانشگاه شما دفتر خدمات ویژه دانشجویان ناتوان ندارد، از مدیر امور دانشجویی یا مدیر دیگری درباره نحوه ارائه درخواست خود پرسش کنید. 

مرحله 2: شرکت در فرایند تعاملی

اگر اصلاحات درخواستی شما برای چیزی است که آشکارا به آن نیاز دارید و انجام آن آسان است، دانشگاه باید فوراً درخواست شما را بپذیرد. اگر نه، ممکن است لازم باشد در فرایند تعاملی با دانشگاه خود شرکت کنید. فرایند تعاملی یک گفتگوی متقابل بین شما و دانشگاه است تا اصلاحاتی را پیدا کنید که هم برای شما و هم برای دانشگاه مفید باشد.

اگر ناتوانی یا نیاز شما به اصلاحات مشخص یا واضح نباشد، ممکن است دانشگاه از شما بخواهد اطلاعات یا اسناد بیشتری را برای پشتیبانی از درخواست خود ارائه دهید. دانشگاه باید به شما بگوید که به چه اطلاعات خاصی نیاز دارد. اگر ناتوانی شما مشخص یا آشکار باشد، دانشگاه نباید به نامه پزشک یا سایر مدارک نیاز داشته باشد. همچنین، دانشگاه نمی‌تواند از شما بخواهد که یک رضایت کلی را امضا کنید که به دانشگاه اجازه دسترسی به تمام سوابق پزشکی شما را بدهد. درخواست دانشگاه برای اطلاعات یا مستندات بیشتر باید معقول و محدود به درخواست شما باشد. 

اگر متقاضی اصلاحاتی هستید که مشابه اصلاحاتی است که از کودکستان تا کلاس 12 از آنها برخوردار بوده‌اید، بهتر است اسناد مربوط به آن اصلاحات را با دانشگاه خود به اشتراک بگذارید. اما، توجه داشته باشید که قانون کالج‌ها و دانشگاه‌ها را ملزم نمی‌کند که به‌طور خودکار همان اصلاحاتی را به شما ارائه دهند که از کودکستان تا کلاس 12 داشتید. از آنجایی که آموزش عالی با مدارس ابتدایی و متوسطه بسیار متفاوت است، کالج‌ها و دانشگاه‌ها مجاز هستند خودشان درخواست شما برای اصلاحات را مورد ارزیابی قرار دهند. حتی اگر از کودکستان تا کلاس 12 از یک سری اصلاحات برخوردار بوده‌اید، کالج یا دانشگاه ممکن است همچنان از شما بخواهد که اطلاعات بیشتری را دال بر ضرورت آن اصلاحات ارائه دهید.

بعد از اینکه اطلاعات موردنیاز دانشگاه را در اختیار دانشگاه قرار دادید، دانشگاه باید در یک بازه زمانی منطقی تصمیم بگیرد. دانشگاه فقط به سه دلیل می‌تواند از ارائه اصلاحات منطقی امتناع کند:

1. اصلاحات موردنظر بار مالی یا مدیریتی بی‌مورد را به دانشگاه تحمیل کند. اگر انجام اصلاحات بسیار پرهزینه یا از نظر اداری پیچیده باشد، دانشگاه می‌تواند از ارائه آنها خودداری کند. دانشگاه هنگام تصمیم‌گیری درباره اینکه آیا ارائه اصلاحات بسیار پرهزینه است یا خیر، باید تمام منابع موجود را در نظر بگیرد. دانشگاه نمی‌تواند مقدار کمی پول را برای اصلاحات کنار بگذارد و از استفاده از سایر منابع مالی موجود در بودجه خودداری کند. اگر دانشگاه از ارائه اصلاحات به دلیل تحمیل بار مالی یا مدیریتی بی‌مورد امتناع می‌ورزد، باید اصلاحات جایگزین با همان میزان کارآیی، و در حدی که نیازهای شما را برآورده کند، را ارائه دهد. 
2. اصلاحات موردنظر موجب تغییرات اساسی در ماهیت خدمات، برنامه‌ها، یا فعالیت‌ها گردد. اگر الزامات علمی و دانشگاهی برای برنامه دانشگاهی ضروری باشد، دانشگاه مجبور نیست تغییراتی در آنها ایجاد کند. اینکه آیا یک الزام خاص برای برنامه ضروری است یا خیر به‌صورت موردی و بسته به موقعیت تعیین می‌شود. به‌عنوان مثال، اگر دانشگاه همه دانشجویان را ملزم می‌سازد که در کلاس علوم آزمایشگاهی به‌عنوان یک الزام آموزشی عمومی شرکت کنند، اما آزمایشگاه‌های آن دانشگاه برای دانشجویان دچار ناتوانی در دسترس نباشد، دانشگاه باید دانشجو را از این الزام معاف کند. اما اگر دانشجو در رشته شیمی تحصیل کند، کلاس‌های آزمایشگاهی ممکن است یک الزام ضروری برای آن رشته باشند. اما باید توجه داشت که در این مورد، دانشگاه باید تلاش کند تا تمام آزمایشگاه‌های خود را برای دانشجویان دچار ناتوانی قابل‌دسترسی کند؛ در غیر این صورت، دانشجویان دچار ناتوانی از دسترسی برابر به برنامه‌های تحصیلی ارائه شده توسط دانشگاه محروم خواهند بود. 
3. اصلاحات موردنظر ایمنی یا سلامت سایر افراد را به مخاطره اندازد. دانشگاه مجبور نیست اصلاحاتی را ارائه دهد که به دیگران آسیب می‌رساند. تعیین آسیب توسط دانشگاه باید بر اساس ارزیابی فردی دانشجو و اصلاحات مورد درخواست باشد. دانشگاه نمی‌تواند با استناد به کلیشه‌ها، فرضیات، یا تعمیم‌ها درباره افراد دچار ناتوانی، از ارائه اصلاحات خودداری کند. دانشگاه قبل از اینکه درخواست اصلاحات را رد کند، باید تعیین کند که آیا می‌توان با اصلاحات اضافی یا جایگزین یا کمک‌ها/خدمات جانبی خطر آسیب را کاهش داد یا. حذف کرد اگر می‌توان خطر آسیب را کاهش داد، دانشگاه باید با اصلاحات موردنظر موافقت کند. توجه داشته باشید که استثنای تهدید مستقیم فقط برای سلامت و ایمنی دیگران اعمال می‌شود، نه دانشجویی که درخواست اصلاحات می‌کند. به عبارت دیگر، دانشگاه نمی‌تواند به این دلیل که اصلاحات درخواستی به دانشجوی ناتوان متقاضی آنها آسیب می‌رساند، از ارائه اصلاحات خودداری کند. قانون از حق دانشجویان ناتوان در تشخیص آنچه برای آنها بهتر است و تصمیم‌گیری درباره ایمنی خود محافظت می‌کند.

اگر دانشگاه درخواست شما برای اصلاحات را رد کند، باید اصلاحاتی جایگزین که مایل به ارائه آنها است را پیشنهاد کند. اگر اصلاحات جایگزین برای شما به همان اندازه مؤثر است، می‌توانید اصلاحات را بپذیرید و فرایند تعاملی را تکمیل کنید. اگر اصلاحات جایگزین مؤثر نباشد، باید این موضوع را برای دانشگاه توضیح دهید و اصلاحات دیگری را پیشنهاد کنید. اگر شما و دانشگاه نتوانید درباره اصلاحات به توافق برسید، ممکن است لازم باشد اقداماتی را برای احقاق حقوق خود انجام دهید. 

III. احقاق حقوق خود

اگر شما و دانشگاه نتوانید درباره اصلاحات به توافق برسید، ممکن است دانشگاه درخواست شما را رد کند. می‌توانید با استفاده از فرایندهای درون‌سازمانی (مانند تسلیم عریضه) یا فرایندهای برون‌سازمانی مانند تسلیم شکایت نزد یک سازمان دولتی یا طرح دعوی در دادگاه، به تصمیم دانشگاه مبنی بر رد درخواست‌تان اعتراض کنید. انتخاب بهترین فرایند برای اعتراض به شرایط و اهداف شما بستگی دارد. در ادامه، درباره مزایای و معایب هر فرایند بحث می‌کنیم.

فرایندها فقط مخصوص رد درخواست‌ اصلاحات نیستند؛ چنانچه دانشگاه به طرق دیگری علیه شما تبعیض قائل شد، می‌توانید از آنها برای دفاع از حقوق خود نیز استفاده کنید.

Iفرایندهای درون‌سازمانی 

دانشگاه باید خط‌مشی‌ها و رویه‌هایی را برای دانشجویان جهت اعتراض به اقدامات دانشگاه داشته باشد. این خط‌مشی‌ها معمولاً در کتابچه راهنمای دانشجو یا در جایی در وب‌سایت دانشگاه اعلام می‌شوند. اگر نمی‌توانید خط‌مشی‌های مربوطه را پیدا کنید، از یکی از مدیران دانشگاه بخواهید اطلاعات لازم را به شما بدهد. 

اگر دانشگاه درخواست شما برای اصلاحات را رد کند، ممکن است حق درخواست تجدیدنظر داشته باشید
دانشگاه باید به شما بگوید که چگونه این کار را انجام دهید. اگر احساس می‌کنید که دانشگاه علیه شما تبعیض قائل شده (از جمله با امتناع از ارائه اصلاحات منطقی)، می‌توانید یک عریضه را تسلیم کنید. روند تسلیم عریضه هر دانشگاه مخصوص به آن دانشگاه است، اما معمولاً شامل ارسال توضیح کتبی درباره این است که چرا فکر می‌کنید دانشگاه علیه شما تبعیض قائل شده است. اگر پس از بررسی عریضه، رأی صادره علیه شما باشد، باید حق تجدیدنظر وجود داشته باشد. خط‌مشی‌های عریضه دانشگاه باید مواردی مثل مهلت و روش ثبت عریضه، برنامه زمانی دانشگاه برای بررسی و تصمیم‌گیری درباره عریضه، و نحوه تجدیدنظر در صورت مخالفت با تصمیم دانشگاه درباره عریضه را توضیح دهد. 

استفاده از فرایندهای درون‌سازمانی دانشگاه معمولاً سریع‌تر و ارزان‌تر از طرح دعوی در دادگاه است. زمانی که نیاز به تصمیم‌گیری سریع دارید و برای اختلافات نسبتاً کوچکی که ممکن است وکیل حاضر به طرح دعوی درباره آنها نباشد، فرایندهای درون‌سازمانی می‌تواند مفید باشد. اما از سوی دیگر، هیچ تصمیم‌گیرنده بی‌طرفی در یک فرایند درون‌سازمانی وجود ندارد. صدور رأی درباره عریضه شما توسط یکی از کارکنان دانشگاه انجام می‌شود و ممکن است آن شخص تحت فشار باشد که به جای شما، طرف دانشگاه را بگیرد. 

فرایندهای برون‌سازمانی

اگر فرایندهای درون‌سازمانی ناموفق بود، یا نمی‌خواهید از فرایندهای درون‌سازمانی دانشگاه خود استفاده کنید، می‌توانید شکایت خود را به یک سازمان دولتی یا دادگاه تسلیم کنید. برای شکایات مربوط به تبعیض در آموزش عالی، نیازی به رعایت مراحل سلسله‌مراتب نیست. این بدان معنا است که اگر بخواهید، می‌توانید مستقیماً برای طرح دعوی در دادگاه اقدام کنید؛ و مجبور نیستید نخست یک عریضه درون‌سازمانی یا شکایتی را به یک سازمان دولتی تسلیم کنید. 

سه سازمان دولتی مختلف هست که می‌توانید شکایت کنید خود را به آنها تسلیم کنید: 

1. اداره کل حقوق مدنی کالیفرنیا (که قبلاً «اداره مسکن و اشتغال عادلانه» نامیده می‌شد): این مؤسسه به شکایات مربوط به تبعیض‌های ناقض قوانین کالیفرنیا رسیدگی می‌کند. باید شکایت را ظرف 1 سال از تاریخ ارتکاب رفتار تبعیض‌آمیز تسلیم کنید. همچنین، این مؤسسه دارای خدمات میانجی‌گری است تا به شما و دانشگاه کمک کند بدون تحقیق و تفحص درباره شکایت، به توافق برسید. می‌توانید اطلاعات بیشتر درباره فرایند تسلیم شکایت به این مؤسسه را در وب‌سایت آن بیابید: https://calcivilrights.ca.gov/ 
2. دفتر حقوق مدنی وزارت آموزش ایالات متحده 
   ( :(OCR, U.S. Department of Education Office of Civil Rightsاین مؤسسه شکایات طرح شده علیه دانشگاه‌ها دولتی و دانشگاه‌های دریافت‌کننده بودجه فدرال را بررسی می‌کند. مهلت تسلیم شکایت به OCR حداکثر 180 روز از تاریخ وقوع تبعیض است. اگر تصمیم دارید نخست از فرایند عریضه درون‌سازمانی دانشگاه خود استفاده کنید و تکمیل این فرایند بیش از 180 روز طول می‌کشد، می‌توانید شکایتی را هم به OCR تسلیم کنید به شرطی که آن را ظرف 60 روز پس از پایان فرایند درون‌سازمانی دانشگاه خود تسلیم نمایید. OCR این استثنا از قانون 180 روزه را به این دلیل اعطا می‌کند که شما تشویق شوید اختلافات را با استفاده از فرایندهای درون‌سازمانی دانشگاه خود حل‌وفصل کنید. اما شما ملزم نیستید نخست از فرایند درون‌سازمانی دانشگاه خود استفاده کنید. در صورت تمایل، می‌توانید بلافاصله شکایت خود را به OCR تسلیم نمایید. می‌توانید اطلاعات مربوط به نحوه تسلیم شکایت به OCR را در وب‌سایت این مؤسسه به نشانی زیر بیابید: http://ed.gov/ocr 
    
3. ب‌سایت وزارت دادگستری ایالات متحده (:(DOJ, U.S. Department of Justice وزارت دادگستری شکایات مربوط به تبعیض طرح شده علیه دانشگاه‌های خصوصی را بررسی می‌کند که بودجه فدرال را دریافت نمی‌کنند. مهلت خاصی برای تسلیم شکایت نزد DOJ وجود ندارد، اما بهتر است شکایت خود را زودتر تسلیم کنید. هرچه بیشتر منتظر بمانید، به خاطر آوردن حقایق کلیدی و استفاده از شهادت شاهدان دشوارتر خواهد بود. توجه داشته باشید که فرایند رسیدگی به شکایات نزد DOJ می‌تواند بسیار کند باشد زیرا این مؤسسه شکایات زیادی را دریافت می‌کند. گاهی ممکن است سال‌ها طول بکشد تا DOJ تحقیقات خود را تکمیل کند. می‌توانید اطلاعات مربوط به تسلیم شکایت نزد DOJ را در وب‌سایت آن بیابید: http://www.ada.gov/filing_complaint.htm.

اگر شکایت شما نزد یک نهاد دولتی ناموفق باشد، همچنان حق دارید در دادگاه ایالتی یا فدرال شکایت کنید. به هر حال، توجه داشته باشید که دانشگاه می‌تواند درباره شکایت ناموفق شما نزد یک نهاد دولتی به دادگاه اطلاع دهد، که ممکن است روی رأی قاضی یا هیئت منصفه علیه شما تاثیر بگذارد. به یاد داشته باشید که اگر نمی‌خواهید، ملزم نیستید که نزد یک نهاد دولتی شکایت کنید؛ اگر مایل باشید، می‌توانید فوراً برای طرح شکایت نزد دادگاه اقدام کنید. 

مزیت استفاده از فرایندهای برون‌سازمانی (تسلیم شکایت به یک مؤسسه دولتی و طرح شکایت نزد دادگاه) بر فرایندهای درون‌سازمانی این است که یک تصمیم‌گیرنده بی‌طرف وجود دارد که به دانشگاه وابسته نیست. اما عیب استفاده از فرایندهای برون‌سازمانی این است که معمولاً بیشتر از فرایندهای درون‌سازمانی دانشگاه طول می‌کشد. 

عامل دیگری که باید در نظر گرفت هزینه‌ها است. تسلیم شکایت به یک سازمان دولتی رایگان است، اما طرح شکایت نزد دادگاه می‌تواند بسیار پرهزینه باشد. در صورت تمایل به طرح شکایت نزد دادگاه، حتماً با وکیل خود درباره نحوه مدیریت و پرداخت هزینه‌ها صحبت کنید. ممکن است وکیل‌تان موافقت کند که در صورت برنده شدن در پرونده، تمام هزینه‌های دادرسی را در ازای درصدی از پولی که دریافت می‌کنید، پوشش دهد. اما در صورت باخت، ممکن است ملزم شوید هزینه‌های وکیل طرف برنده را هم بپردازید. 

آخرین عاملی که باید در نظر بگیرید این است که آیا می‌خواهید یا نیاز به نماینده قانونی دارید. فرایند شکایت نزد مؤسسات دولتی به اندازه کافی ساده است که بتوانید بدون وکیل آن را انجام دهید. اگر وکیل ندارید و فرایند تسلیم شکایت را درک نمی‌کنید، مؤسسه ذی‌ربط درباره اقداماتی که باید انجام دهید برایتان توضیح خواهد داد (اما نمی‌تواند به شما مشاوره حقوقی بدهد). در صورت طرح شکایت نزد دادگاه، شما این حق قانونی را دارید که خودتان نماینده حقوقی خودتان باشید، اما انجام آن می‌تواند بسیار دشوار باشد. فرایند طرح شکایت نزد دادگاه پیچیده است و قوانین زیادی دارد. اگر مرتکب اشتباهی شوید، بعید است که قاضی به شما کمک کند و حتی می‌تواند شما را به دلیل نقض قوانین تحریم (تنبیه) کند. این امر می‌تواند به شانس شما برای برنده شدن در دعوی آسیب برساند.

IV. بهترین شیوه‌ها برای محافظت از حقوق شما

فرایند درخواست و دریافت اصلاحات منطقی از دانشگاه، مادامی که به‌درستی انجام شود، باید ساده و توأم با همکاری و همدلی باشد. متأسفانه، بسیاری از اوقات این فرایند می‌تواند به فرایندی استرس‌زا و خصمانه تبدیل گردد. این نکات می‌تواند به شما کمک کند تا به‌نحوی مؤثرتر از خود دفاع کنید و در صورت نیاز به تسلیم شکایت درون‌سازمانی یا برون‌سازمانی، شانس خود را برای موفقیت افزایش دهید. 

تصور نکنید که دانشگاه درباره ناتوانی‌ها و نیازهای دسترسی‌ اطلاعات کافی دارد. بسیاری از دانشجویان تصور می‌کنند که مدیران و کارکنان دانشگاه درباره نیازهای دانشجویان دچار ناتوانی، تخصص دارند. متأسفانه، معمولاً این گونه نیست. حتی کارکنانی که در دفتر خدمات ناتوانی کار می‌کنند ممکن است با ناتوانی خاص شما یا موانع دسترسی موجود در دانشگاه آشنا نباشند. برای ارائه اطلاعات اولیه درباره ناتوانی خود و شرح آنچه برای موفقیت در دانشگاه نیاز دارید، آماده باشید. 

درباره اصلاحات ممکن تحقیق کنید. برای دانشجویان ناتوان غیرعادی نیست که متوجه شوند اصلاحاتی که از کودکستان تا کلاس 12 برای آنها کارآمد بود در مقطع آموزش عالی کارآیی لازم را ندارد، یا اینکه نیاز به اصلاحاتی دارند که قبلاً به آنها نیاز نداشتند. آموزش عالی محیطی متفاوت از دوران کودکستان تا کلاس 12 و دارای انتظارات و مسئولیت‌های متفاوت است. تصور نکنید که دانشگاه به شما خواهد گفت که چه اصلاحاتی در دسترس است. اگر مطمئن نیستید که چه اصلاحاتی را درخواست کنید، شاید لازم باشد کمی تحقیق کنید.

مرکز زندگی مستقل، مرکز منطقه‌ای، اداره توانبخشی، و سازمان‌های مبتنی بر جامعه ممکن است بتوانند در این زمینه به شما کمک کنند. یکی دیگر از منابع خوب «شبکه اصلاحات شغلی» 
(JAN, Job Accommodation Network) به نشانی askjan.org است. اگرچه JAN بر اشتغال و محل کار تمرکز دارد، در وب‌سایت آن اطلاعات دقیق زیادی درباره اصلاحات مربوط به ناتوانی افراد ارائه شده است. این وب‌سایت می‌تواند مکانی مفید برای گرفتن ایده‌هایی درباره اصلاحاتی باشد که ممکن است به‌تنهایی به آنها فکر نکرده باشید. در نهایت، عضویت در یک باشگاه یا انجمن دانشجویان دچار ناتوانی را هم به‌عنوان یک گزینه مناسب مد نظر قرار دهید. این گروه‌ها می‌توانند به منظور کمک به دانشجویان دچار ناتوانی برای دستیابی به اهداف آموزش عالی، به آنها حمایت‌ها و پشتیبانی‌های ضروری را ارائه دهند.

پس از ارسال درخواست برای اصلاحات منطقی، درباره زمان رسیدگی به درخواست خود پرسش کنید و اینکه چه زمانی می‌توانید انتظار دریافت تصمیم از دانشگاه و پیگیری را داشته باشید. قانون دانشگاه را ملزم می‌کند که در مدت زمانی معقول به درخواست شما پاسخ دهد، اما قانون مشخص نمی‌کند که مدت زمان «معقول» چقدر است، زیرا زمان رسیدگی به هر درخواست به موقعیت خاص آن بستگی دارد. برای اطمینان از اینکه دانشگاه به درخواست شما در مدت زمانی معقول رسیدگی می‌کند، بپرسید چه زمانی می‌توانید انتظار دریافت پاسخ را داشته باشید. اگر تا آن زمان پاسخی دریافت نکردید، از دانشگاه پیگیری کنید و بخواهید شما را در جریان آخرین اطلاعات مربوط به درخواستتان قرار دهند. اگر در زمان خاصی به اصلاحات نیاز دارید، حتماً هنگام طرح درخواست اولیه خود، این موضوع را به دانشگاه اطلاع دهید. به این ترتیب، دانشگاه متوجه می‌شود که درخواست شما از نظر زمان حساس است. اگر دانشگاه پس از مدتی طولانی از تصمیم‌گیری درباره درخواست شما امتناع کند، می‌تواند به‌عنوان یک مخالفت محترمانه تعبیر شود. 

یک نسخه از کلیه ارتباطات و مکاتبات خود با دانشگاه را نگه دارید. امیدواریم دانشگاه اصلاحاتی که برای دستیابی به اهداف آموزشی خود نیاز دارید، را به شما ارائه دهد. اما اگر چنین نشد، شاید لازم باشد به اقدامات قانونی مانند تسلیم عریضه یا شکایت متوسل شوید. در این صورت، اگر مستنداتی از آنچه اتفاق افتاده را در اختیار داشته باشید، شانس بیشتری برای برنده شدن در پرونده خود دارید. یک کپی از کلیه فرم‌ها، نامه‌ها، ایمیل‌ها، و سایر ارتباطات خود با دانشگاه را نگه دارید. اگر جلسه‌ای با مسئولان دانشگاه دارید، می‌توانید اجازه بگیرید که گفتگو را برای ثبت در سوابق خود ضبط کنید. اگر اجازه ندهند که جلسه را ضبط کنید، همچنان می‌توانید یادداشت‌برداری کنید یا بخواهید که یک دستیار برای یادداشت‌برداری داشته باشید. اگر ناتوانی شما به‌گونه‌ای است که بر حافظه تأثیر می‌گذارد، می‌توانید به‌عنوان اصلاحات منطقی، درخواست کنید که جلسه ضبط شود یا یک دفترچه یادداشت همراه خود داشته باشید. همچنین، می‌توانید با ارسال یک ایمیل پیگیری که حاوی خلاصه‌ای از برداشت شما از گفتگو است، سابقه‌ای را از اتفاقات جلسه ایجاد کنید. در ضمن، باید با تهیه وقایع‌نگار یا گزارشی از ارتباطات خود با دانشگاه، برنامه زمانی رویدادها را ایجاد کنید. 

برای دفاع از خود آماده باشید. برخی از دانشگاه‌ها به کارکنان خود درباره اصلاحات و قوانین حقوق ناتوانی آموزش نمی‌دهند. در نتیجه، کارکنان گاهی اوقات درخواست اصلاحات منطقی را رد می‌کنند زیرا معتقدند این اصلاحات به‌منزله اعطای امتیازات ناعادلانه به دانشجویان ناتوان است. برخی دیگر بر این باورند که اگر دانشجویی نتواند بدون اصلاحات موفق شود، پس واقعاً شایستگی حضور در دانشگاه را ندارد. هیچ‌یک از اینها دلایلی قانونی برای رد درخواست نیستند. در واقع، این نگرش‌ها دقیقاً همان چیزی است که ADA قصد دارد با آنها مقابله کند. اگر با این باورهای مبتنی بر تواناسالاری مواجه شدید، شاید لازم باشد به دانشگاه خود درباره تعهدات قانونی آنها در قبال دانشجویان دچار ناتوانی آموزش بدهید. 

اصلاحات و نیازهای دسترسی خود را مرتباً مجدداً ارزیابی کنید. فهمیدن اینکه چه اصلاحاتی در آموزش عالی، به‌ویژه برای دانشجویان دچار ناتوانی‌های جدید یا متغیر، مؤثر است، ممکن است زمان ببرد. اگر اصلاحاتی را دریافت کردید و بعداً متوجه شدید که مؤثر نیستند، می‌توانید تقاضای اصلاحات بیشتر یا تعدیل اصلاحات کنید. دانشگاه نمی‌تواند محدودیتی را برای تعداد اصلاحات دریافتی شما اعمال کند؛ یا در صورت تغییر نیازهای شما، از درخواست‌های آتی شما برای اصلاحات جلوگیری کند.

به یاد داشته باشید که اگر تبعیض را تجربه می‌کنید، تنها نیستید. تحقیقات نشان می‌دهد 23 درصد از دانشجویان ناتوان شاهد تبعیض به‌واسطه ناتوانی بوده‌اند.1دانشگاه نباید باعث شود که شما به دلیل نیاز به اصلاحات و یک محیط یادگیری قابل‌دسترسی، احساس گناه یا حقارت کنید. شما هم مانند دیگران از حقوقی برای تحصیل برخوردار هستید. از درخواست برای آنچه جهت دستیابی به اهداف آموزش عالی خود نیاز دارید، هراسی نداشته باشید.

V. منابع

• نامه مشترک «همکار گرامی» از وزارت آموزش و پرورش و وزارت دادگستری ایالات متحده درباره دسترسی آنلاین کالج‌ها، دانشگاه‌ها، و سایر مؤسسات تحصیلات تکمیلی (19 مه 2023): https://www.justice.gov/crt/case-document/file/1584491/download 
• راهنمایی از وزارت دادگستری ایالات متحده: الزامات ADA: ارتباطات مؤثر: https://www.ada.gov/resources/effective-communication/ 
• راهنمایی از دفتر حقوق مدنی وزارت آموزش ایالات متحده: کمک‌ها و خدمات جانبی برای دانشجویان دچار ناتوانی: https://www2.ed.gov/about/offices/list/ocr/docs/auxaids.html 
  • En español: https://www2.ed.gov/about/offices/list/ocr/docs/auxaids.pdf
• نشریه وزارت آموزش ایالات متحده: دانش‌آموزان دچار ناتوانی در حال آماده شدن برای تحصیلات عالی: حقوق و مسئولیت‌های خود را بدانید: https://www2.ed.gov/about/offices/list/ocr/transition.html 
• بروشور شبکه ملی ADA: مؤسسات تحصیلات عالی و دانشجویان دچار ناتوانی: https://adata.org/factsheet/postsecondary 
• پرسش‌های متداول شبکه ملی ADA: وظایف یک کالج-دانشگاه دولتی یا خصوصی در قبال دانشجویان دچار ناتوانی چیست؟ 
  https://adata.org/faq/what-are-public-or-private-college-universitys-responsibilities-students-disabilities 
• نشریه  DRC خدمات انتقال برای دانشجویان: https://www.disabilityrightsca.org/publications/transition-services-for-students
• پایگاه پژوهش درباره ناتوانی در دانشگاه: 
  https://www.cedardatabase.org/solr-search/content?f%5B0%5D=state%3ACA 

 

نمونه نامه برای درخواست اصلاحات منطقی

[تاریخ]

ریاست محترم [دانشکده یا دانشگاه]:

من یک [دانشجو/متقاضی] هستم و می‌خواهم برای اصلاحات منطقی مرتبط با ناتوانی خود درخواست بدهم. من به دلیل ناتوانی خود، به اصلاحات زیر نیاز دارم: [اصلاحات موردنیاز خود را شرح دهید و توضیح دهید که چرا به دلیل ناتوانی شما لازم است.] این اصلاحات برای دسترسی برابر من به [کلاس، خدمت، یا برنامه]،مانند همکلاسی‌های فاقد ناتوانی، ضروری است.

[مثال: از آنجایی که ناتوانی من مانع از نوشتن سریع و واضح می‌شود، باید تمام یادداشت‌های درسی را با لپ‌تاپم تایپ کنم. همچنین به یک دستیار برای یادداشت‌برداری نیاز دارم تا مطمئن شوم که می‌توانم همه مطالب مهم را از اساتید کلاس‌هایم دریافت کنم. بدون این اصلاحات، نمی‌توانم مطالب و اطلاعات درسی را در کلاس‌های خود ثبت کنم. من به این اصلاحات نیاز دارم تا مطمئن شوم که یادداشت‌های خوبی برای مطالعه دارم و در امتحانات موفق خواهم شد.]

به پیوست نامه ای‌از [پزشک/روانپزشک/درمانگر/مددکار اجتماعی/شخص ثالث دیگر] خدمت شما تقدیم می‌گردد. این نامه مؤید نیاز من به این اصلاحات به دلیل ناتوانی‌ام است.  

لطفاً به من اطلاع دهید که چه زمانی می‌توانم از تصمیم شما در این خصوص مطلع گردم. [در صورت نیاز به اصلاحات در تاریخی معین، آن را در نامه توضیح دهید. مثال: من در زمان شروع کلاس‌ها در 1 سپتامبر، به این اصلاحات نیاز دارم.]

ارادتمند شما،

[نام و اطلاعات تماس‌تان]

 

نمونه تأییدیه

[تاریخ]

ریاست محترم [دانشکده یا دانشگاه]:

من [سِمَت خود و هرگونه مجوز یا صلاحیت حرفه‌ای مربوطه را بیان کنید]. من با [نام فرد ناتوان] و ناتوانی وی آشنا هستم. ناتوانی وی [توضیح دهید که چگونه ناتوانی او بر نیازها یا رفتارش تأثیر می‌گذارد].

به دلیل این ناتوانی، لازم است [اصلاحات را بیان کنید]. بدون این اصلاحات، او نمی‌تواند [توضیح دهید که چگونه نبود اصلاحات بر وی تأثیر منفی می‌گذارد].

ارادتمند شما،

[نام، عنوان، و اطلاعات تماس]

 

• 1. وندی اس. هاربر و دانیل گرینبرگ، «حال و هوای دانشگاه و دانشجویان دچار ناتوانی»، نشریه ریسرچ بریف 1(2) (2017): 6.