ច្បាប់ SB 43 និង តុលាការ CARE៖ សំណួរដែលត្រូវបានសួរញឹកញាប់ក្នុងសហមន៍

Publications
8105.06

ច្បាប់ SB 43 និង តុលាការ CARE៖ សំណួរដែលត្រូវបានសួរញឹកញាប់ក្នុងសហមន៍

ការបោះពុម្ភផ្សាយនេះនិយាយអំពីសំណួរទូទៅរបស់សហគមន៍អំពីច្បាប់សុខភាពផ្លូវចិត្តថ្មីចំនួនពីរនៅក្នុងរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា៖ ព្រឹទ្ធសភា Bill 43 (ពិការភាពធ្ងន់ធ្ងរ) និងច្បាប់ CARE (តុលាការថែទាំ)។ ការអនុវត្ត​ច្បាប់​ទាំងពីរ​នេះ​កំពុង​បន្ត និង​ប្រែប្រួល​ទៅតាម​ខេត្ត។ ការបោះផ្សាយនេះត្រូវបានធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពចុងក្រោយនៅថ្ងៃទី 2/6/24 ហើយមិនមានព័ត៌មានអំពីការអភិវឌ្ឍន៍ថ្មីៗបន្ថែមទៀតទេ។

ការបដិសេធ៖  ការបោះពុម្ភផ្សាយនេះគឺជាព័ត៌មានផ្លូវច្បាប់តែប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនមែនជាការណែនាំផ្លូវច្បាប់អំពីស្ថានភាពបុគ្គលរបស់អ្នកទេ។ វា​គឺ​ជា​បច្ចុប្បន្ន​កាល​បរិច្ឆេទ​បាន​ប្រកាស។ យើងព្យាយាមធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពសម្ភារៈរបស់យើងឱ្យបានទៀងទាត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយច្បាប់កំពុងផ្លាស់ប្តូរជាទៀងទាត់។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ធ្វើឱ្យប្រាកដថាច្បាប់មិនបានផ្លាស់ប្តូរ សូមទាក់ទង DRC ឬការិយាល័យច្បាប់ផ្សេងទៀត។

ឯកសារបោះពុម្ពផ្សាយនេះធ្វើការឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួរទូទៅរបស់សហគមន៍អំពីច្បាប់សុខភាពផ្លូវចិត្តចំនួនពីរនៅក្នុងរដ្ឋ California៖ សេចក្តីព្រាងច្បាប់ព្រឹទ្ធសភាលេខ 43 (ពិការភាពធ្ងន់ធ្ងរ) និង ច្បាប់ស្តីពីជំនួយសហគមន៍ ការស្តារ និងការផ្តល់សិទ្ធិអំណាច «CARE, Community Assistance, Recovery and Empowerment» (CARE Court)។ ការអនុវត្តច្បាប់ទាំងពីរកំពុងបន្ត និងប្រែប្រួលទៅតាមខោនធី។ ឯកសារបោះពុម្ពផ្សាយនេះត្រូវបានធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពនៅថ្ងៃទី ០៦ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០២៤ ហើយមិនមានព័ត៌មានអំពីការវិវត្តន៍ថ្មីៗទេ។

ក្នុងករណីអ្នកត្រូវការជំនួយទាក់ទងនឹងស្ថានភាពជាក់លាក់របស់អ្នក សូមទាក់ទង DRC តាមរយៈលេខ (800) 776-5746។

សេចក្តីព្រាងច្បាប់ព្រឹទ្ធសភាលេខ 43 (ឆ្នាំ ២០២៣)

តើអ្វីទៅជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ព្រឹទ្ធសភាលេខ 43?

សេចក្តីព្រាងច្បាប់ព្រឹទ្ធសភា (SB, Senate Bill) លេខ 43 ត្រូវបានចុះហត្ថលេខាដោយអភិបាលនាពេលថ្មីៗនេះ ហើយវាពង្រីកនិយមន័យនៃពាក្យពិការភាពធ្ងន់ធ្ងរ។ ពិការភាពធ្ងន់ធ្ងរគឺជាលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យមួយក្នុងចំណោមលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យទាំងឡាយ ដែលប្រើប្រាស់ដើម្បីដាក់មនុស្សដែលមានពិការភាពឱ្យស្ថិតនៅក្រោមការឃុំគ្រងទាំងបង្ខំ។ ការឃុំគ្រងទាំងបង្ខំមានន័យថាអ្នកអាចត្រូវបានឃុំគ្រងផ្ទុយពីឆន្ទៈរបស់អ្នក។

សេចក្តីព្រាងច្បាប់ SB 43 ធ្វើការកែប្រែនិយមន័យនៃពាក្យពិការភាពធ្ងន់ធ្ងរតាមវិធីពីរយ៉ាងគឺ៖

  1. បន្ថែមលក្ខខណ្ឌនៃវិបត្តិប្រើប្រាស់សារធាតុញៀនធ្ងន់ធ្ងរជាមូលហេតុដែលជនណាម្នាក់អាចត្រូវបានដាក់ក្រោមការឃុំគ្រងទាំងបង្ខំ។
  2. បន្ថែមលក្ខខណ្ឌអសមត្ថភាពក្នុងការផ្តល់នូវសុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន ឬផ្តល់ការថែទាំវេជ្ជសាស្រ្តចាំបាច់ជាមូលហេតុដែលជនណាម្នាក់អាចត្រូវបានដាក់ក្រោមការឃុំគ្រងទាំងបង្ខំ។

សេចក្តីព្រាងច្បាប់ SB 43 បានចូលជាធរមានចាប់តាំងពីថ្ងៃទី ០១ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៤ លើកលែងតែបណ្ដាខោនធីណាដែលជ្រើសរើសយកការពន្យារពេលអនុវត្តក្នុងរយៈពេលមួយឆ្នាំ ឬពីរឆ្នាំតែប៉ុណ្ណោះ។ សេចក្តីរាយការណ៍បានបង្ហាញថាស្ទើរគ្រប់ខោនធីទាំងអស់ លើកលែងតែខោនធី San Francisco និង ខោនធី San Luis Obispo កំពុងពន្យារពេលអនុវត្តច្បាប់ SB 43 យ៉ាងហោចណាស់មួយឆ្នាំទៀត។1

តើអ្វីទៅជាពិការភាពធ្ងន់ធ្ងរ?

និយមន័យចាស់៖

និយមន័យចាស់៖ និយមន័យថ្មី (ច្បាប់ SB 43)៖
លក្ខខណ្ឌដែលបុគ្គលណាម្នាក់មិនអាចផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការមូលដ្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនឯងទាក់ទងនឹងចំណីអាហារ សម្លៀកបំពាក់ ឬទីជម្រក ដោយសារមូលហេតុវិបត្តិសុខភាពផ្លូវចិត្ត។ លក្ខខណ្ឌដែលបុគ្គលណាម្នាក់មិនអាចផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការមូលដ្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនឯងទាក់ទងនឹងចំណីអាហារ សម្លៀកបំពាក់ ទីជម្រក សុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន ឬការថែទាំវេជ្ជសាស្រ្តចាំបាច់ ដោយសារមូលហេតុវិបត្តិសុខភាពផ្លូវចិត្ត វិបត្តិប្រើប្រាស់សារធាតុញៀនធ្ងន់ធ្ងរ ឬការកើតមានទាំងវិបត្តិសុខភាពផ្លូវចិត្ត និងវិបត្តិប្រើប្រាស់សារធាតុញៀនធ្ងន់ធ្ងរ។2

និយមន័យនៃវាក្យសព្ទដែលមានក្នុងច្បាប់ SB 43៖ យោងតាមច្បាប់

Term Definition
វិបត្តិប្រើប្រាស់សារធាតុញៀនធ្ងន់ធ្ងរ

វិបត្តិទាក់ទងនឹងសារធាតុញៀនដែលបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យត្រូវនឹងលក្ខណៈរោគវិនិច្ឆ័យ ‘ធ្ងន់ធ្ងរ’ ដូចមានកំណត់និយមន័យក្នុងឯកសារបច្ចុប្បន្នភាពចុងក្រោយបំផុតនៃសៀវភៅណែនាំរោគវិនិច្ឆ័យ និងស្ថិតិអំពីវិបត្តិផ្លូវចិត្ត (DSM, Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders)។

  • សៀវភៅ DSM កំណត់និយមន័យជាលក្ខណៈ “ធ្ងន់ធ្ងរ” ក្នុងករណីបំពេញបានតាមលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យចំនួន ៦ ចំណុច ឬលើសពីនេះ នៅក្នុងចំណោមលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យទាំង ១០ ចំណុចសម្រាប់ការកំណត់វិបត្តិ។
សុវត្ថិភាពផ្ទាល់ខ្លួន សមត្ថភាពរបស់បុគ្គលណាម្នាក់ក្នុងការរស់រានមានជីវិតដោយសុវត្ថិភាពនៅក្នុងសហគមន៍ ដោយមិនមានការឃុំឃាំង ឬការព្យាបាលទាំងបង្ខំ។
ការថែទាំវេជ្ជសាស្រ្តចាំបាច់ ការថែទាំដែលអ្នកប្រកបវិជ្ជាជីវៈថែទាំសុខភាពមានអាជ្ញាប័ណ្ណណាម្នាក់នៅពេលដែលខ្លួនកំពុងអនុវត្តក្នុងក្របខ័ណ្ឌវិជ្ជាជីវៈរបស់ខ្លួន កំណត់ថាចាំបាច់ ក្នុងការទប់ស្កាត់ការចុះខ្សោយធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺប្រចាំកាយ ហើយដែលអាចបណ្តាលឱ្យមានរបួសរាងកាយធ្ងន់ធ្ងរក្នុងករណីទុកចោលមិនព្យាបាល

ដូច្នេះ តើនេះមានន័យពិតប្រាកដយ៉ាងណា?

ជាឧទាហរណ៍ បុគ្គលម្នាក់អាចត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ថាមានពិការភាពធ្ងន់ធ្ងរក្នុងករណីដែលគេលែងបរិភោគអាហារឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីរស់រានមានជីវិត ឬគេមិនអាចថែទាំគេហដ្ឋាន ហើយមូលហេតុនោះគឺបណ្តាលមកពីវិបត្តិសុខភាពផ្លូវចិត្ត ឬវិបត្តិប្រើប្រាស់សារធាតុញៀនធ្ងន់ធ្ងរ។ នេះមិនអនុវត្តទេ ប្រសិនបើបុគ្គលនោះមិនមានវិបត្តិសុខភាពផ្លូវចិត្ត ឬមិនមានវិបត្តិប្រើប្រាស់សារធាតុញៀនធ្ងន់ធ្ងរ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏វាមិនច្បាស់លាស់នៅត្រង់ថាតើអ្នកឆ្លើយតបដំបូងនឹងធ្វើការកំណត់រោគវិនិច្ឆ័យមូលដ្ឋានរបស់បុគ្គលនោះយ៉ាងដូចម្តេច។

បុគ្គលម្នាក់អាចត្រូវបានដាក់នៅក្រោមការឃុំគ្រងទាំងបង្ខំ ហើយដែលអាចឈានទៅរកហិតូបត្ថម្ភ ក្នុងករណីដែលឥរិយាបថរបស់ពួកគេឆ្លើយត្រូវនឹងនិយមន័យនៃពិការភាពធ្ងន់ធ្ងរ។

តើមាត្រា 5150 (៥១៥០) មានខ្លឹមសារអ្វី?

5150 គឺជាមាត្រាច្បាប់ដែលមានក្នុងច្បាប់រដ្ឋ ហើយដែលអនុញ្ញាតឱ្យមានការឃុំគ្រងបុគ្គលណាម្នាក់ទាំងបង្ខំក្នុងរយៈពេល ៧២ ម៉ោង។3 មាត្រា 5150 មិនមែនជាការចាប់ខ្លួនក្នុងបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌឡើយ។ ពិការភាពធ្ងន់ធ្ងរគឺជាលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យមួយក្នុងចំណោមលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យទាំងឡាយ ដែលអាចប្រើប្រាស់ដើម្បីដាក់អ្នកនៅក្រោមមាត្រា 5150។ លក្ខណៈវិនិច្ឆ័យផ្សេងទៀតមានដូចជាការបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ខ្លួនឯង និងការបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់អ្នកដទៃ។

មាត្រា 5150 អាចត្រូវបានអនុវត្តដោយមន្រ្តីនគរបាល ឬ មន្រ្តីរក្សាសន្តិភាពផ្សេងទៀត ឬដោយបុគ្គលដែលត្រូវបានអនុញ្ញាតដោយនាយកដ្ឋានសុខភាពឥរិយាបថរបស់ខោនធី។

នៅក្រោមមាត្រា 5150 កងកម្លាំងអនុវត្តច្បាប់ រថយន្គគិលានសង្រ្គោះ ឬបុគ្គលផ្សេងទៀតដែលទទួលបានការអនុញ្ញាត អាចធ្វើការឃុំខ្លួនជននោះ និងដឹកជញ្ជូនជននោះទៅកាន់មណ្ឌលដើម្បីធ្វើការកំណត់ និងវាយតម្លៃសុខភាពផ្លូវចិត្ត។

មាត្រា 5150 មិនអនុញ្ញាតឱ្យប្រើប្រាស់ឱសថ ឬធ្វើការព្យាបាលវេជ្ជសាស្រ្តទាំងបង្ខំឡើយ។4

នៅក្នុងអំឡុងពេលឃុំគ្រងនេះ មន្ទីរពេទ្យនឹងធ្វើការវាយតម្លៃអ្នកដើម្បីកំណត់អំពីចំណាត់ការបន្ត។ ពួកគេមិនត្រូវការទុកអ្នកនៅមន្ទីរពេទ្យគ្រប់ ៧២ ម៉ោងឡើយ ក្នុងករណីដែលពួកគេជឿជាក់ថាអ្នកមិនតម្រូវឱ្យនៅទីនោះ។5

តើមានអ្វីកើតឡើងបន្ទាប់ពីរយៈពេល ៧២ ម៉ោង នៃការឃុំគ្រងក្រោមមាត្រា 5150?

នៅពេលដែលរយៈពេល ៧២ ម៉ោងបានបញ្ចប់ អ្នកអាច៖

  • ត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យរួចពីការឃុំគ្រងតាមមាត្រា 5150 និងចាកចេញពីមន្ទីរពេទ្យ
  • ត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យចូលជាអ្នកជំងឺស្ម័គ្រចិត្តដើម្បីទទួលការព្យាបាលបន្ត ឬ
  • ត្រូវបានបន្តឃុំគ្រងទាំងបង្ខំ ដោយស្ថិតនៅក្រោមការឃុំគ្រងប្រភេទផ្សេងទៀត។

សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីច្បាប់ស្តីពី Lanterman Petris Short (LPS) សូមចូលមើលឯកសារបោះពុម្ពផ្សាយលម្អិតរបស់ពួកយើងដែលមាននៅទីនេះ៖ https://www.disabilityrightsca.org/publications/understanding-the-lanterman-petris-short-lps-act

តើជនទាំងឡាយត្រូវបានឃុំគ្រងក្រោមច្បាប់ SB 43 នៅទីកន្លែងណា?

ច្បាប់ SB 43 នឹងមិនកែប្រែទីកន្លែងដែលជនទាំងឡាយត្រូវបានឃុំគ្រងសម្រាប់ព្យាបាលសុខភាពផ្លូវចិត្តឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ច្បាប់ SB 43 ពង្រីកនិយមន័យនៃពិការភាពធ្ងន់ធ្ងរ ដោយរួមបញ្ចូលវិបត្តិប្រើប្រាស់សារធាតុញៀនធ្ងន់ធ្ងរ។ យើងមិនទាន់ដឹងនៅឡើយទេថាតើបុគ្គលណាម្នាក់នឹងត្រូវបានឃុំគ្រងនៅទីកន្លែងណាក្នុងករណីមានវិបត្តិប្រើប្រាស់សារធាតុញៀនធ្ងន់ធ្ងរ។ បច្ចុប្បន្ននេះ មិនមានមណ្ឌលណាសម្រាប់ផ្តល់ការព្យាបាលទាំងបង្ខំនូវអ្នកដែលមានវិបត្តិប្រើប្រាស់សារធាតុញៀនក្នុងរដ្ឋ California នៅឡើយទេ។

ច្បាប់ CARE (តុលាការ CARE)

 

តើអ្វីទៅជាតុលាការ CARE?

តុលាការ CARE គឺជាច្បាប់រដ្ឋ California ដែលអនុម័តដោយច្បាប់ SB 1388 (SB ១៣៣៨) (ឆ្នាំ ២០២២)។ បច្ចុប្បន្ន តុលាការ CARE កំពុងត្រូវបានចាប់ផ្តើមអនុវត្តតាមដំណាក់កាលទូទាំងរដ្ឋ California តាមខោនធី។ ខោនធីដែលបានចាប់ផ្តើមអនុវត្តកម្មវិធីតុលាការ CARE រួចហើយ មានដូចជា៖ San Francisco, Orange, San Diego, Riverside, Stanislaus, Glenn, Tuolumne និង Los Angeles ។ នៅទីបំផុត គ្រប់ខោនធីទាំងអស់នឹងចូលរួមអនុវត្តតុលាការ CARE ស្របតាមច្បាប់។ មិនមានជម្រើសសម្រាប់បដិសេធមិនចូលរួមឡើយ។

តើអ្នកណាខ្លះដែលមានសិទ្ធិទទួលបានតុលាការ CARE?

តុលាការ CARE មិនអនុវត្តចំពោះគ្រប់ពិការភាពនៃសុខភាពផ្លូវចិត្តឡើយ។ ជាក់ស្តែង បុគ្គលណាម្នាក់ត្រូវមានរោគសញ្ញានៃជំងឺវិកលចរិត ឬវិបត្តិផ្លូវចិត្តផ្សេងទៀត ដើម្បីមានសិទ្ធិបាន។6

ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដើម្បីមានសិទ្ធិ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដែលមិនមានសិទ្ធិ

រោគសញ្ញាវិបត្តិជំងឺវិកលចរិត៖

  • ជំងឺវិកលចរិត
  • វិបត្តិផ្លូវចិត្ត
  • វិបត្តិវិកលចរិតរយៈពេលខ្លី
  • រោគសញ្ញាវិកលចរិតជាក់លាក់ និងវិបត្តិផ្លូវចិត្តផ្សេងទៀត
  • រោគសញ្ញាជំងឺវិកលចរិតមិនជាក់លាក់

វិបត្តិផ្លូវចិត្តផ្សេងទៀត រួមមាន៖

  • វិបត្តិផ្លូវចិត្តរយៈពេលខ្លី
  • វិបត្តិរវើរវាយ
  • វិបត្តិអត្តចរិតចម្លែក
  • វិបត្តិចិត្តវិកលដោយសារប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្ដាច់សារធាតុញៀន
  • ជំងឺកាតាតូនីយ៉ា ដែលពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងជំងឺវិបត្តិផ្លូវចិត្តផ្សេងទៀត
  • ជំងឺកាតាតូនីយ៉ាមិនបានបញ្ជាក់
  • វិបត្តិចិត្តវិកលដោយសារលក្ខខណ្ឌវេជ្ជសាស្រ្តទូទៅ
  • ជំងឺកាតាតូនីយ៉ា ដែលពាក់ព័ន្ធជាមួយលក្ខខណ្ឌវេជ្ជសាស្រ្តផ្សេងទៀត
  • ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តធ្ងន់ធ្ងរកើតព្រមជាមួយរោគសញ្ញាចិត្តវិកល
  • វិបត្តិបាយប៉ូឡា ដែលកើតព្រមជាមួយរោគសញ្ញាចិត្តវិកល
  • វិបត្តិផ្សេងទៀតដែលទាក់ទងនឹងសារធាតុញៀន ហើយដែលមិនបានរៀបរាប់ខាងលើ
  • របួសខួរក្បាលដោយសារប៉ះទង្គិច
  • ជំងឺអូទីសឹម
  • ជំងឺវង្វេង
  • លក្ខខណ្ឌប្រព័ន្ធប្រសាទ

អ្នកមិនចាំបាច់ជាជនគ្មានផ្ទះសម្បែង ដើម្បីមានសិទ្ធិនោះទេ។ បុគ្គលត្រូវមានអាយុចាប់ពី 18 ឆ្នាំឡើងទៅ ដើម្បីមានសិទ្ធិ។

តួនាទី ការពណ៌នា7 ការពិចារណា
ចុងចម្លើយ បុគ្គលដែលឆ្លងកាត់ដំណើរការនីតិវិធី CARE។ នៅគ្រប់ដំណាក់កាលនៃដំណើរការនីតិវិធីនេះ បុគ្គលនេះនឹងទទួលបានសេវាសុខភាពឥរិយាបថ លំនៅដ្ឋាន និងការជួយគាំទ្រផ្សេងៗទៀតក្នុងសហគមន៍ តាមកាលគួរ។  
អ្នកស្ម័គ្រចិត្តជួយគាំទ្រ នីតិជនដែលជ្រើសរើសដោយចុងចម្លើយសម្រាប់ការផ្តល់ការជួយគាំទ្រនៅគ្រប់ដំណាក់កាលនៃដំណើរការនីតិវិធី CARE និងសម្រាប់ជំរុញឱ្យមានចំណូលចិត្ត ការជ្រើសរើស និងស្វ័យភាពរបស់ចុងចម្លើយ។ មិនបានកត់ត្រានូវកាលបរិច្ឆេទឡើងតុលាការ
អ្នកដាក់ពាក្យសុំ បុគ្គលដែលបានដាក់ពាក្យសុំឱ្យពិចារណាយកចុងចម្លើយចូលក្នុងដំណើរការ CARE។ ឧទាហរណ៍ អ្នកដាក់ពាក្យសុំរួមមានសមាជិកណាម្នាក់ក្នុងគ្រួសារ អ្នកប្រកបវិជ្ជាជីវៈផ្នែកសុខភាពផ្លូវចិត្ត អ្នកឆ្លើយតបដំបូង អ្នកបម្រើការងារទំនាក់ទំនងជាមួយជនគ្មានផ្ទះសម្បែង ឬអ្នកស្នាក់នៅក្នុងបន្ទប់ឬផ្ទះរួមគ្នា។ ត្រូវមានវត្តមាននៅពេលសវនាការលើកដំបូង ហើយក្នុងករណីដែលមានទំនាក់ទំនងបែបប្រឈមមុខដាក់គ្នា នោះវត្តមានរបស់អ្នកដាក់ពាក្យសុំអាចជារឿងសំខាន់មួយ។

បន្ទាប់ពីសវនាការលើកដំបូងហើយ នាយកដ្ឋានសុខភាពឥរិយាបថរបស់ខោនធី នឹងទទួលការងារបន្តក្នុងឋានៈជាអ្នកដាក់ពាក្យសុំ។
ទីភ្នាក់ងារសុខភាពឥរិយាបថរបស់ខោនធី ទីភ្នាក់ងារសុខភាពឥរិយាបថរបស់ខោនធី និងក្រុមការងារបស់ពួកគេ មានតួនាទីសំខាន់នៅក្នុងដំណើរការនីតិវិធីរបស់តុលាការ។ ទីភ្នាក់ងារទាំងនោះធ្វើការងារដើម្បីឱ្យចុងចម្លើយចូលរួមក្នុងការព្យាបាលសុខភាពផ្លូវចិត្ត និងភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងពួកគេជាមួយនឹងសេវាបន្ថែមផ្សេងៗ។ បុគ្គលទាំងនោះរួមមានដូចជាអ្នកផ្តល់សេវាជាប់កិច្ចសន្យា អ្នកចេញវេជ្ជបញ្ជា និង/ឬ អ្នកធ្វើការងារថែទាំ។ រាយការណ៍ទៅកាន់តុលាការអំពីសមត្ថភាពស្របច្បាប់របស់ចុងចម្លើយក្នុងការផ្តល់ការយល់ព្រមត្រឹមត្រូវ ទាក់ទងនឹងការប្រើប្រាស់ថ្នាំព្យាបាលជំងឺផ្លូវចិត្ត ក្នុងករណីដែលមិនចុះកិច្ចព្រមព្រៀងអំពីការថែទាំ។ សេចក្តីសម្រេចផ្អែកលើការវាយតម្លៃមួយ នៅក្នុងរយៈពេល ៣០ ថ្ងៃចុងក្រោយ។
អ្នកផ្តល់ជំនួយគាំទ្រផ្នែកលំនៅដ្ឋាន និងសហគមន៍ ចុងចម្លើយអាចត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកផ្តល់ជំនួយគាំទ្រផ្នែកលំនៅដ្ឋាន និងសហគមន៍ នៅគ្រប់ដំណាក់កាលនៃដំណើរការនីតិវធី CARE។ ឧទាហរណ៍ អ្នកផ្តល់សេវាលំនៅដ្ឋាន រួមមានជំនួយគាំទ្រលំនៅដ្ឋានអចិន្ត្រៃយ៍ លំនៅដ្ឋានសមរម្យ លំនៅដ្ឋានបណ្តោះអាសន្ន/អន្តរកាល និង លំនៅដ្ឋានស្ពានសុខភាពឥរិយាបថ (Behavioral Health Bridge Housing)។ ឧទាហរណ៍ អ្នកផ្តល់ជំនួយគាំទ្រសហគមន៍អាចផ្តល់សេវាសង្គមកិច្ចដែលទទួលមូលនិធិពីចំណូលរបបសន្តិសុខសង្គមបន្ថែម/ការបង់ប្រាក់បន្ថែមដោយរដ្ឋ (SSI/SSP, Supplemental Security Income/State Supplementary Payment) ជំនួយហិរញ្ញវត្ថុសម្រាប់ជនអន្តោប្រវេសន៍ CalWORKs កម្មវិធីផ្តល់ជំនួយអាហារ California, កម្មវិធីផ្តល់សេវាគាំទ្រក្នុងផ្ទះ និងកម្មវិធី CalFresh។ បច្ចុប្បន្ននេះ ខោនធីភាគច្រើនមិនមានសេវាកម្មទាំងនេះទេ។
ទីប្រឹក្សាច្បាប់សម្រាប់ផ្នែកសុខភាពឥរិយាបថ ពួកគេទទួលបន្ទុកតំណាងឱ្យនាយកដ្ឋានសុខភាពឥរិយាបថរបស់ខោនធី។ បុគ្គលនេះអាចជាទីប្រឹក្សាច្បាប់របស់ខោនធី ឬមេធាវីចាត់តាំងផ្សេងទៀត។  
សេវាផ្នែកច្បាប់នៃមេធាវីការពារក្តីជូនជនក្រីក្រ ពួកគេទទួលបន្ទុកតំណាងឱ្យផលប្រយោជន៍ និងសិទ្ធិរបស់ចុងចម្លើយ។ ពួកគេត្រូវបានចាត់តាំង និងផ្តល់ជូនដោយតុលាការ ដោយមិនគិតដល់លទ្ធភាពបង់ប្រាក់របស់ចុងចម្លើយ។  
ចៅក្រម ចៅក្រមដើរតួនាទីជាអាជ្ញាកណ្តាលអព្យាក្រឹត។ លើកលែងតែករណីមានវិវាទ ពួកគេនឹងរៀបចំដឹកនាំរឿងក្តីក្នុងបរិយាកាសក្រៅផ្លូវការ និងដោយមិនមានការតទល់មុខគ្នា។  

តើអ្នកណាអាចដាក់ពាក្យសុំទៅតុលាការ CARE បាន?

ពាក្យសុំក្នុងច្បាប់ CARE ចាប់ផ្តើមឱ្យតុលាការចេញចំណាត់ការ។ ពាក្យសុំអាចធ្វើឡើងដោយ៖

  • សមាជិកមួយចំនួនក្នុងគ្រួសារ រួមមានសហព័ទ្ធ កូន ឪពុកម្តាយ បងប្អូន ឬជីដូនជីតា
  • អ្នករួមបន្ទប់
  • អ្នកឆ្លើយតបដំបូងដែលធ្លាប់មានអន្តរសកម្មដដែលៗជាមួយចុងចម្លើយ រួមមាននគរបាល បុគ្គលិកបច្ចេកទេសវេជ្ជសាស្រ្តសង្រ្គោះបន្ទាន់ បុគ្គលិកអមវេជ្ជសាស្រ្ត អ្នកពន្លត់អគ្គិភ័យ ឬអ្នកធ្វើការងារចល័តដើម្បីឆ្លើយតបវិបត្តិ
  • ប្រធានទីភ្នាក់ងារសុខភាពឥរិយាបថរបស់ខោនធីនៅទីកន្លែងដែលចុងចម្លើយរស់នៅ
  • ប្រធានផ្នែកសេវាការពារនីតិជនរបស់ខោនធីនៅទីកន្លែងដែលចុងចម្លើយរស់នៅ
  • ប្រធានអង្គការសាធារណៈ ឬអង្គការមិនរកប្រាក់ចំណេញ ដែលធ្វើការផ្តល់សេវាសុខភាពឥរិយាបថដល់បុគ្គល
  • ប្រធានមន្ទីរពេទ្យនៅទីកន្លែងដែលបុគ្គលនោះកំពុងទទួលបានការព្យាបាល
  • អ្នកផ្តល់សេវាសុខភាពឥរិយាបថ ដែលបានត្រួតពិនិត្យការព្យាបាល ឬផ្តល់ការព្យាបាលបុគ្គល
  • អ្នកអាណាព្យាបាលទូទៅ ឬហិតូបត្ថម្ភកៈរបស់ខោនធីនៅទីកន្លែងដែលចុងចម្លើយកំពុងមានវត្តមាន ឬត្រូវបានជឿជាក់ថាកំពុងមានវត្តមាន
  • ប្រធាននៃកម្មវិធីសេវាសុខភាពឥណ្ឌា California ឬ នាយកដ្ឋានសុខភាពឥរិយាបថកុលសម្ព័ន្ធ California
  • ចៅក្រមនៃតុលាការកុលសម្ព័ន្ធ ដែលមានទីតាំងនៅ California8

តើមានអ្វីកើតឡើងនៅពេលដែលមានអ្នកចាប់ផ្តើមដំណើរការនីតិវិធីតុលាការ CARE?

ទាំងនេះគឺជាដំណាក់កាលបន្ទាប់ពីពេលដែលមានអ្នកដាក់ពាក្យសុំ៖

  1. ទីភ្នាក់ងារសុខភាពឥរិយាបថរបស់ខោនធី ធ្វើការស៊ើបអង្កេតថាតើបុគ្គលនោះឆ្លើយតបទៅនឹងលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យ CARE ដែរឬយ៉ាងណា ហើយដាក់របាយការណ៍វាយតម្លៃនោះទៅចៅក្រម។
  2. ចៅក្រមធ្វើការសម្រេចថាតើបុគ្គលនោះទំនងជាឆ្លើយតបទៅនឹងលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យ CARE ដោយផ្អែកទៅលើរបាយការណ៍នេះ។
  3. ប្រសិនបើចៅក្រមសម្រេចថាបុគ្គលនោះទំនងជាឆ្លើយតបទៅនឹងលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យ CARE នោះចៅក្រមនឹងកំណត់ពេលបង្ហាញខ្លួនលើកដំបូង (១៤ ថ្ងៃ)។
  4. ការបង្ហាញខ្លួនលើកដំបូងអាចរួមមានសវនាការលើអង្គសេចក្តី ឬ សវនាការអាចត្រូវធ្វើឡើងដាច់ដោយឡែក។9 នៅពេលសវនាការលើអង្គសេចក្តី ចៅក្រមនឹងសម្រេចថាតើបុគ្គលនោះមានសិទ្ធិស្របតាមលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យ CARE ដែរឬយ៉ាងណា។ បន្ទាប់ពីសវនាការលើអង្គសេចក្តី តុលាការធ្វើការកំណត់ពីសវនាការលើការគ្រប់គ្រងករណី (១៤ ថ្ងៃ)។
  5. ប្រធានបទនៃសវនាការលើការគ្រប់គ្រងករណីគឺថាតើមាន “កិច្ចព្រមព្រៀង CARE” ដែរឬទេ។
    1. ប្រសិនបើបុគ្គលនោះ មេធាវីរបស់ពួកគេ និងតុលាការ ព្រមព្រៀងគ្នាលើកិច្ចព្រមព្រៀង CARE ពួកគេធ្វើការកំណត់ពេលសវនាការបន្ទាប់ក្រោយរយៈពេល ៦០ ថ្ងៃ។ តុលាការក៏អាចធ្វើការកែសម្រួលលើកិច្ចព្រមព្រៀង CARE បានដែរ នៅមុនពេលអនុម័តវា។
    2. ក្នុងករណីដែលបុគ្គលនោះ មេធាវីរបស់ពួកគេ និងតុលាការ មិនអាចព្រមព្រៀងគ្នាលើកិច្ចព្រមព្រៀង CARE បានទេ នោះតុលាការនឹងសម្រេចឱ្យមានការវាយតម្លៃផ្នែកគ្លីនិកមួយទៀត។
  6. ទីភ្នាក់ងារសុខភាពឥរិយាបថរបស់ខោនធី ធ្វើការវាយតម្លៃផ្សេងមួយទៀតដើម្បីបង្កើតអនុសាសន៍សម្រាប់រៀបចំផែនការ CARE។
  7. ក្នុងអំឡុងពេល ២១ ថ្ងៃ មានសវនាការអំពីការវាយតម្លៃផ្នែកគ្លីនិក។ សវនាការនេះធ្វើឡើងនៅពេលដែលផែនការ CARE ត្រូវបានស្នើឡើង។ ក្នុងពេលសវនាការអំពីការវាយតម្លៃផ្នែកគ្លីនិក ទីភ្នាក់ងារសុខភាពឥរិយាបថរបស់ខោនធី ឡើងបង្ហាញពីផែនការ CARE។10 បន្ទាប់មក តុលាការកំណត់ពេលសវនាការមួយទៀតដើម្បីពិនិត្យឡើងវិញលើផែនការ CARE ក្នុងអំឡុងពេល ១៤ ថ្ងៃ។
  8. សវនាការពិនិត្យឡើងវិញលើផែនការ CARE៖ ក្នុងពេលសវនាការបន្ទាប់នេះ ចៅក្រមអាចអនុម័តលើផែនការ CARE។ ដំណាក់កាលនេះគឺជាការចាប់ផ្តើមដំណើរការ CARE ពេញមួយឆ្នាំ។
    1. ជាផ្នែកមួយនៃសវនាការពិនិត្យឡើងវិញលើផែនការ CARE តុលាការធ្វើការសម្រេចថាតើបុគ្គលនោះមានសមត្ថភាពផ្តល់ការយល់ព្រមត្រឹមត្រូវបានដែរឬយ៉ាងណា។ ក្នុងករណីដែលតុលាការយល់ឃើញថាបុគ្គលនោះមិនអាចផ្តល់ការយល់ព្រមត្រឹមត្រូវបានទេ ផែនការ CARE អាចតម្រូវឱ្យប្រើប្រាស់ឱសថរក្សាតុល្យភាពចាំបាច់ផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត។11
    2. សវនាការពិនិត្យឡើងវិញលើលទ្ធផលអនុវត្តផែនការ CARE ធ្វើឡើងជារៀងរាល់ ៦០ ថ្ងៃម្តង។

គួរកត់សម្គាល់ថាចាប់តាំងពីពេលចាប់ផ្តើមនៃដំណើរការ CARE ពេញមួយឆ្នាំ បុគ្គលម្នាក់ទទួលការវាយតម្លៃផ្នែកគ្លីនិកចំនួនពីរដង និងចូលបង្ហាញខ្លួននៅតុលាការយ៉ាងហោចណាស់ចំនួនបួនដង។12

តើអ្វីជាភាពខុសគ្នារវាងកិច្ចព្រមព្រៀង CARE និងផែនការ CARE?

កិច្ចព្រមព្រៀង CARE ត្រូវបានចូលរួមធ្វើដោយបុគ្គលនោះ នាយកដ្ឋានសុខភាពឥរិយាបថរបស់ខោនធី អ្នកតស៊ូមតិឱ្យជននោះ និងមេធាវីរបស់ជននោះ។ កិច្ចព្រមព្រៀងនេះត្រូវតែអនុម័តដោយតុលាការ។ បើទោះបីជារដ្ឋហៅឈ្មោះកិច្ចព្រមព្រៀង CARE នេះថាជាកិច្ចព្រមព្រៀងដែលធ្វើឡើងដោយស្ម័គ្រចិត្តក៏ដោយ ក៏ចៅក្រមមានសិទ្ធិអំណាចធ្វើការកែសម្រួលនៅមុនពេលអនុម័តបាន។ ដំណើរការអនុវត្តកិច្ចព្រមព្រៀង CARE មានការពិនិត្យតាមដានជារៀងរាល់ ៦០ ថ្ងៃ រាប់ចាប់តាំងពីពេលចាប់ផ្តើមអនុវត្តកិច្ចព្រមព្រៀង។ ការពិនិត្យតាមដានរួមមានការបង្ហាញខ្លួនច្រើនដងនៅតុលាការ។

ផែនការ CARE ធ្វើឡើងតាមដីកាបង្គាប់របស់តុលាការ។ ជននោះ និងមេធាវីរបស់ពួកគេមិនចាំបាច់ត្រូវតែយល់ព្រមទៅនឹងផែនការនេះដូចការយល់ព្រមដែលមានលើកិច្ចព្រមព្រៀង CARE ឡើយ។

ទាំងពីរមានរយៈពេលមួយឆ្នាំពេញ ហើយមានរួមបញ្ចូលនូវប្រភេទសេវាកម្មផ្សេងៗ។

តើអ្វីខ្លះដែលអាចមានក្នុងផែនការ CARE?

ផែនការ CARE គឺជាផែនការព្យាបាលដែលចេញដីកាបង្គាប់ដោយតុលាការសម្រាប់រយៈពេលពេញមួយឆ្នាំ។ ផែនការព្យាបាលនេះអាចរួមបញ្ចូលនូវការប្រើប្រាស់ឱសថសម្រាប់រក្សាតុល្យភាពតាមដីកាបង្គាប់របស់តុលាការ។ គេអាចស្វែងរកបាននូវប្រភេទសេវាកម្មផ្សេងៗដែលមានដូចជាសេវាពិគ្រោះយោបល់ និងលំនៅដ្ឋាន ដោយអាស្រ័យទៅលើស្ថានភាពនៃខោនធី និងការមានសេវាកម្មទាំងនោះ។ តុលាការអាចបង្គាប់ឱ្យមានសវនាការត្រួតពិនិត្យលើលទ្ធផលដើម្បីកត់ត្រាថាតើបុគ្គលណាមួយបានអនុវត្តតាមផែនការ CARE ដែរឬយ៉ាងណា។

តើអ្វីទៅជាឱសថសម្រាប់រក្សាតុល្យភាពតាមដីកាបង្គាប់របស់តុលាការ?

ឱសថសម្រាប់រក្សាតុល្យភាពតាមដីកាបង្គាប់របស់តុលាការអាចរួមបញ្ចូលនូវថ្នាំព្យាបាលជំងឺផ្លូវចិត្ត។ វាមិនដូចគ្នាទៅនឹងការប្រើប្រាស់ថ្នាំទាំងបង្ខំឡើយ ពីព្រោះវាមិនអាចឲ្យទាំងបង្ខំនោះទេ។ ប៉ុន្តែ បើទោះជាវាមិនអាចឲ្យទាំងបង្ខំក៏ដោយ ក៏ការខកខានមិនបានប្រើឱសថនេះស្របតាមផែនការអាចបណ្តាលឱ្យមានចំណាត់ការបន្ថែមទៀតពីតុលាការ ដូចជាការបញ្ជូនទៅដាក់ក្រោមហិតូបត្ថម្ភ ជាដើម។ បើទោះជាតាមផ្លូវច្បាប់ វាខុសពី “ការប្រើប្រាស់ថ្នាំទាំងបង្ខំ” ក៏ដោយ ក៏វានៅតែមានលក្ខណៈចាប់បង្ខំដដែល។

ថ្នាំទាំងនោះអាចរួមមាន៖13

  • Amitriptyline-perphenazine (Duo-Vil, Etrafon, Triavil, Triptafen)
  • Aripiprazole (Abilify)
  • Asenapine (Saphris)
  • Brexpiprazole (Rexulti)
  • Cariprazine (Vraylar)
  • Chlorpromazine (Thorazine)
  • Clozapine (Clozaril)
  • Fluphenazine
  • Haloperidol (Haldol)
  • Iloperidone (Fanapt)
  • Loxapine
  • Lumateperonee (Caplyta)
  • Lurasidone (Latuda)
  • Molindone
  • Olanzapine (Zyprexa)
  • Paliperidone (Invega Sustenna)
  • Perphenazine
  • Prochlorperazine
  • Quetiapine (Seroquel)
  • Risperidone (Risperdal)
  • Thioridazine
  • Thiothixene
  • Trifluoperazine (Stelazine)
  • Ziprasidone (Geodon)

តើមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើខ្ញុំមិនបានបង្ហាញខ្លួននៅពេលសវនាការរបស់តុលាការ CARE?

ចៅក្រមមានឆន្ទានុសិទ្ធិសម្រេចទៅលើចំណាត់ការដើម្បីឆ្លើយតបទៅកាន់អ្នកដែលមិនចូលរួម ឬមិនអនុវត្តស្របតាមដំណើរការព្យាបាល។ ខោនធីផ្សេងៗមានផែនការដោះស្រាយករណីនេះតាមវិធីសាស្រ្តខុសៗគ្នា។14 មិនមានផលវិបាកដែលមានចែងជាក់លាក់ក្នុងច្បាប់សម្រាប់ករណីមិនបង្ហាញខ្លួនតាមនីតិវិធីបឋមរបស់តុលាការឡើយ។ ជនម្នាក់អាចត្រូវបានដាក់ក្រោមហិតូបត្ថម្ភក្នុងករណីខកខានមិនបានអនុវត្តស្របតាមដំណាក់កាលណាមួយនៃដំណើរការនីតិវិធីរបស់តុលាការ CARE។ ចៅក្រមក៏អាចសម្រេចធ្វើមោឃភាពនីតិវិធីបានផងដែរ។

ខ្ញុំចង់ទទួលបានជំនួយខ្លះពីផែនការ CARE របស់ខ្ញុំ ដែលមានដូចជាលំនៅដ្ឋាន ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនចង់ប្រើថ្នាំនោះទេ។ តើវានឹងមានអ្វីកើតឡើង?

ការខកខាមិនបានអនុវត្តស្របតាមផ្នែកណាមួយនៃផែនការ CARE មានន័យថាតុលាការអាចចាត់ចំណាត់ការបន្ថែមទៀត ដូចជាការបញ្ជូនទៅដាក់ក្រោមហិតូបត្ថម្ភ ជាដើម។

ប្រសិនបើនីតិវិធី LPS (ដែលមានដូចជាមាត្រា 5150 ឬហិតូបត្ថម្ភ) ធ្វើឡើងក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយខែ ព័ត៌មានលម្អិតនៃការមិនអនុវត្តស្របតាមផែនការ CARE នឹងត្រូវចាត់ទុកជាភ័ស្តុតាង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ករណីនេះមិនអាចមានការបញ្ចូលនូវព័ត៌មានពាក់ព័ន្ធនឹងការមិនប្រើថ្នាំឡើយ។15

តើតុលាការ CARE គឺជាកម្មវិធីផ្តល់លំនៅដ្ឋានដែរឬទេ?

ទេ។

វាមិនមានមូលនិធិលំនៅដ្ឋាននៅក្នុងការអនុវត្តដំណើរការតុលាការ CARE ឡើយ។

អ្នកចូលរួមក្នុងដំណើរការតុលាការ CARE ត្រូវបានផ្តល់អាទិភាពសម្រាប់កម្មវិធីគាំទ្រផ្នែកលំនៅដ្ឋានដែលមានស្រាប់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ការចូលរួមក្នុងដំណើរការតុលាការ CARE មិនបានឱ្យជនណាម្នាក់ទទួលនូវសេវាកម្មដែលមិនមានតាមរយៈនីតិវិធីផ្សេងឡើយ។16

តើអ្នកណាតំណាងឱ្យខ្ញុំនៅពេលសវនាការរបស់តុលាការ CARE?

ជនដែលស្ថិតក្រោមនីតិវិធីតុលាការ CARE មានសិទ្ធិទទួលបានមេធាវីតំណាងនៅគ្រប់ដំណាក់កាលទាំងអស់។17 ខោនធីខ្លះបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយបណ្ដាអង្គការផ្តល់ជំនួយផ្នែកច្បាប់ដើម្បីតំណាងឱ្យបុគ្គលទាំងឡាយនោះនៅពេលសវនាការរបស់តុលាការ CARE ។ នៅក្នុងខោនធីផ្សេងទៀត មេធាវីការពារជនក្រីក្រអាចបំពេញភារកិច្ចជាអ្នកតំណាង។ នេះប្រែប្រួលពីខោនធីមួយទៅខោនធីមួយទៀត។

តើខ្ញុំត្រូវតែអនុវត្តស្របតាមផែនការព្យាបាលរបស់តុលាការ CARE ឬ?

ក្នងករណីដែលអ្នកមិនអនុវត្តតាម នោះតុលាការអាចធ្វើការសន្មតថាវាមិនមានជម្រើសដែលមិនសូវតឹងរ៉ឹងសម្រាប់ព្យាបាលអ្នកឡើយ ហើយតុលាការធ្វើការបញ្ជូនអ្នកឱ្យស្ថិតនៅក្រោមហិតូបត្ថម្ភវិញ។18

ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក៏បណ្ដាខោនធីមានឆន្ទានុសិទ្ធិចាត់ចែងករណីនេះ។ ការមិនអនុវត្តតាម មិនមែនមានន័យជាស្វ័យប្រវត្តិថាអ្នកនឹងត្រូវស្ថិតក្រោមហិតូបត្ថម្ភនោះទេ។

តើតុលាការ CARE និងច្បាប់ SB ៤៣ អាចវិវត្តទៅជាហិតូបត្ថម្ភបានយ៉ាងដូចម្តេច?

ប្រសិនបើអ្នកស្ថិតនៅក្រោមនីតិវិធីរបស់តុលាការ CARE ហើយមិនបានអនុវត្តស្របតាមផែនការព្យាបាលទេ នោះគេនឹងសន្មតថាមិនមានការព្យាបាលសមស្របដែលមិនសូវតឹងរ៉ឹងដទៃផ្សេងទៀតឡើយ ហើយករណីនេះនឹងបណ្ដាលឱ្យមានការបញ្ជូនទៅរកហិតូបត្ថម្ភ។

ច្បាប់ SB 43 បង្កលក្ខណៈងាយស្រួលដល់ការចាត់ចែងហិតូបត្ថម្ភសម្រាប់ជនណាម្នាក់ តាមរយៈការពង្រីកនិយមន័យនៃពាក្យពិការភាពធ្ងន់ធ្ងរ។ ពិការភាពធ្ងន់ធ្ងរគឺជាលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យមួយដែលធ្វើឱ្យជនណាម្នាក់ត្រូវបានដាក់នៅក្រោមការឃុំគ្រងទាំងបង្ខំ និងក្រោមហិតូបត្ថម្ភ។

តើខ្ញុំអាចតតាំងជាមួយនឹងហិតូបត្ថម្ភសម្រាប់ករណីសុខភាពផ្លូវចិត្តបានយ៉ាងដូចម្តេច?

សូមមើលឯកសារបោះពុម្ពផ្សាយរបស់យើងអំពីប្រធានបទនេះ៖https://www.disabilityrightsca.org/publications/handbook-for-challenging-mental-health-conservatorships