دادگاه CARE و SB 43: پرسش‌های متداول جامعه

Publications
8105.16

دادگاه CARE و SB 43: پرسش‌های متداول جامعه

این نشریه به سؤالات رایج جامعه در مورد دو قانون جدید سلامت روان در کالیفرنیا می پردازد: لایحه 43 سنا (ناتوانی شدید) و قانون CARE (دادگاه CARE). اجرای هر دو قانون ادامه دارد و برحسب شهرستان متفاوت است. این نشریه آخرین بار در تاریخ 24/6/24 به روز رسانی شده است و اطلاعاتی در مورد تحولات اخیر ندارد.

سلب مسئولیت: این نشریه فقط اطلاعات حقوقی است و مشاوره حقوقی در مورد وضعیت فردی شما نیست. از تاریخ ارسال شده جاری است. ما سعی می کنیم مطالب خود را به طور مرتب به روز کنیم. با این حال، قوانین به طور مرتب در حال تغییر هستند. اگر می خواهید مطمئن شوید که قانون تغییر نکرده است، با DRC یا دفتر قانونی دیگری تماس بگیرید.

این نشریه به پرسش‌‌های رایج جامعه در مورد دو قانون جدید سلامت روان در کالیفرنیا می‌پردازد: لایحه 43 سنا (ناتوانی شدید) و قانونCARE (دادگاه CARE). هر دو قانون در حال اجراست و برحسب کانتی متفاوت است. این نشریه آخرین بار در تاریخ 2/6/24 به روز شده است و حاوی اطلاعاتی در مورد تحولات اخیر نیست.

اگر در مورد وضعیت خاص خود به کمک نیاز دارید، با خط پذیرش DRC به شماره-776-5746(800) تماس بگیرید.

لایحه 43 سنا (2023)

لایحه 43 سنا چیست؟

لایحه43 سنا (SB, Senate Bill) اخیراً توسط فرماندار امضا شد و تعریف ناتوانی شدید را بسط می‌دهد. ناتوانی شدید یکی از معیارهایی است که برای بازداشت غیراختیاری افراد دارای معلولیت مورد استفاده قرار می‌گیرد. بازداشت غیراختیاری به این معنی است که ممکن است شما برخلاف میل خود در بازداشت نگه داشته شوید.

SB 43 تعریف ناتوانی شدید را به دو صورت تغییر می‌دهد:

  1. اختلال شدید مصرف مواد را به‌عنوان دلیلی که می‌تواند منجر به بازداشت غیراختیاری فرد شود، اضافه می‌کند.
  2. ناتوانی در حفظ ایمنی شخصی یا تأمین مراقبت‌های پزشکی ضروری را به عنوان دلایلی که ممکن است فرد را در بازداشت غیراختیاری قرار دهد، اضافه می‌کند.

SB 43 در 1 ژانویه 2024 به اجرا درآمد، به جز در کانتی‌هایی که اجرای آن را یک یا دو سال به تعویق می‌اندازند. گزارش شده است که همه کانتی‌ها، به جز کانتی سانفرانسیسکو و کانتی سن لوئیس اوبیسپو، اجرای SB 43 را حداقل یک سال به تأخیر می‌اندازند.1

ناتوانی شدید چیست؟

تعریف قدیمی:

تعریف قدیمی: تعریف جدید (SB 43):
وضعیتی که در آن فرد در نتیجه اختلال سلامت روانی قادر به تأمین نیازهای اولیه شخصی خود برای غذا، پوشاک یا سرپناه نیست. شرایطی که در آن یک فرد در نتیجه اختلال سلامت روان، اختلال شدید مصرف مواد، یا اختلال همزمان سلامت روان و اختلال شدید مصرف مواد، قادر به تأمین نیازهای اولیه شخصی خود برای غذا، پوشاک، سرپناه، ایمنی شخصی یا مراقبت‌های پزشکی ضروری نیست.2

تعاریف اصطلاحات در SB 43 طبق قانون:

مدت تعریف
اختلال شدید مصرف مواد

اختلال محرز مرتبط با مواد مخدر که طبق تازه‌ترین نسخه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانیDSM, Diagnostic and) Statistical Manual of Mental Disorders) شرایط تشخیصی «شدید» را دارد.

  • DSM «شدید» را داشتن 6 معیار یا بیشتر از 10 معیار آن اختلال تعریف می‌کند.
امنیت شخصی توانایی فرد برای زنده ماندن ایمن در جامعه بدون بازداشت یا درمان غیراختیاری
مراقبت‌های پزشکی ضروری مراقبتی که یک پزشک دارای مجوز مراقبت‌های بهداشتی، ضمن فعالیت در حدود حرفه خود، تشخیص می‌دهد که برای جلوگیری از وخامت جدی عارضه پزشکی فعلی ضروری است و در صورت عدم درمان، به احتمال زیاد به آسیب جدی بدنی منجر شود

پس این اصطلاح واقعاً به چه معناست؟

مثلاً فرد ممکن است زمانی به شدت ناتوان تلقی شود که دیگر به اندازه کافی غذا نمی‌خورد تا زنده بماند یا قادر به حفظ مسکن خود نیست و دلیل آن به خاطر اختلالات سلامت روان یا اختلال شدید مصرف مواد باشد. اگر فرد دارای اختلال سلامت روان یا اختلال شدید مصرف مواد نباشد، این امر در مورد او صدق نمی‌کند. با این حال، مشخص نیست که چگونه امدادگر اولیه عارضه زمینه‌ای شخص را تعیین می‌کند.

اگر رفتار فرد با تعریف «ناتوانی شدید» مطابقت داشته باشد، ممکن است در بازداشت غیراختیاری نگه داشته شود که ممکن است به طور بالقوه به قیمومیت منجر شود.

5150 چیست؟

5150 یک بخش قانونی در قوانین ایالتی است که امکان می‌دهد فرد به‌طور غیراختیاری به مدت 72 ساعت بازداشت شود.35150 دستگیری کیفری نیست. ناتوانی شدید یکی از معیارهایی است که می‌توان از آن برای مشمول کردن شما به 5150 استفاده کرد. معیارهای دیگر، خطر برای خود و خطر برای دیگران است.

یک 5150 می‌تواند توسط یک افسر پلیس یا دیگر افسر صلح یا توسط یک فرد مورد تأیید اداره بهداشت رفتاری کانتی اجرایی شود.

طبق یک 5150، مجری قانون، آمبولانس یا سایر افراد مجاز می‌توانند فرد را بازداشت کرده و به منظور ارزیابی و ارزیابی سلامت روان به یک مرکز منتقل کننند.

5150 داروی غیراختیاری یا درمان پزشکی را مجاز نمی‌داند.4

در طول این بازداشت، بیمارستان شما را برای تعیین مراحل بعدی ارزیابی می‌کند. اگر معتقد باشند که نیازی به حضور شما در بیمارستان نیست، ملزم نیستند شما را برای 72 ساعت کامل در بیمارستان بستری کنند.5

بعد از 72 ساعت بازداشت موضوع 5150 چه اتفاقی می‌افتد؟

پس از پایان 72 ساعت، ممکن است یکی از موارد زیر برایتان رخ دهد:

  • از بازداشت 5150 و بیمارستان ترخیص شوید،
  • به عنوان یک بیمار داوطلب برای ادامه درمان بستری شوید، یا
  • به طور غیراختیاری تحت عنوان دیگری در بازداشت نگه داشته شوید.

برای اطلاعات بیشتر در مورد قانونLanterman Petris Short[EG1](LPS)، نشریه طولانی‌تر ما را در اینجا مشاهده کنید:https://www.disabilityrightsca.org/publications/understanding-the-lanterman-petris-short-lps-act

افراد تحت SB 43 در کجا نگهداری می‌شوند؟

SB 43 محل نگهداری افراد برای درمان سلامت روان را تغییر نخواهد داد. با این حال، SB 43 تعریف ناتوانی شدید را به اختلال شدید مصرف مواد بسط می‌دهد. ما هنوز نمی‌دانیم فرد به دلیل اختلال شدید مصرف مواد در کجا نگهداری می‌شود. در حال حاضر هیچ امکاناتی برای درمان اختلالات مصرف غیراختیاری مواد در کالیفرنیا وجود ندارد.

قانون CARE (دادگاه CARE)

دادگاه CARE چیست؟

دادگاه CARE یک قانون ایالتی کالیفرنیا است که توسطSB 1338 (2022)[EG1]تصویب شده است. دادگاه CARE در حال حاضر در سراسر کالیفرنیا به تفکیک کانتی در حال اجرا است. کانتی‌هایی که قبلاً برنامه‌های دادگاه CARE خود را اجرایی کرده‌اند عبارتند از:سانفرانسیسکو، اورنج، سن دیگو، ریورساید، استانیسلاوس، گلن، توولومن و لس آنجلس.تمام کانتی‌ها در نهایت بنا به قانون در برنامه دادگاه CARE شرکت خواهند کرد. هیچ گزینه‌ای برای انصراف از این برنامه وجود ندارد.

چه کسانی واجد شرایط دادگاه CARE هستند؟

دادگاه CARE برای همه ناتوانی‌های سلامت روان اعمال نمی‌شود. به طور خاص، یک فرد برای واجد شرایط بودن باید دارای طیف اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات روان پریشی باشد.6

تشخیص‌های [بیماری] واجد شرایط تشخیص‌هایی که واجد شرایط نیستند

اختلالات طیف اسکیزوفرنی:

روان‌گسیختگی

اختلال اسکیزوافکتیو

اختلال اسکیزوفرنی شکل

دیگر طیف مشخص اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روان پریشی

طیف نامشخص اسکیزوفرنی

سایر اختلالات روان پریشی شامل:

اختلال روانی مختصر

اختلال هذیانی

اختلال شخصیت اسکیزوتایپی

اختلال روانپریشی ناشی از دارو

کاتاتونی مرتبط با یک اختلال روانی دیگر

کاتاتونی نامشخص

  • اختلال روانی ناشی از یک عارضه پزشکی عمومی
  • کاتاتونی مرتبط با یک عارضه پزشکی دیگر
  • افسردگی عمده با ویژگی‌های روان پریشی
  • اختلال دوقطبی با ویژگی‌های روان پریشی
  • هر گونه اختلال دیگر مرتبط با مواد که در بالا ذکر نشده است
  • آسیب تروماتیک مغز
  • اوتیسم
  • دیمانس
  • عارضه‌های عصبی

برای واجد شرایط بودن لازم نیست بی‌خانمان باشید. یک فرد برای واجد شرایط بودن باید 18 سال یا بیشتر داشته باشد.

نقش شرح7 ملاحظات
خوانده [مدعی علیه] فردی که روند CARE را طی می‌کند. در طول این روند، در صورت لزوم این فرد به خدمات سلامت رفتاری، مسکن و سایر حمایت‌های جامعه دسترسی خواهد داشت.
حامی داوطلب بزرگسالی که توسط شخص خوانده برای ارائه خدمات حمایتی در تمام روند CARE و ارتقای ترجیحات، انتخاب‌ها و استقلال پاسخ دهنده انتخاب شده است. تاریخ‌های دادگاه را پیگیری نمی‌کند
خواهان فردی که دادخواستی را ارائه کرده است تا خوانده برای روند CARE در نظر گرفته شود. مثلاً، خواهان شامل اعضای خانواده، یک متخصص بهداشت روان، امدادگر اولیه، مددکار بی‌خانمان‌ها، یا یک هم اتاقی/هم خانه می‌شود. باید در جلسه اولیه حضور داشته باشد و در صورت وجود رابطه خصمانه، حضور خواهان ممکن است تهییج‌کننده باشد.

پس از جلسه اولیه دادگاه، اداره سلامت رفتاری کانتی (County Behavioral Health Department) به عنوان خواهان مسئولیت رسیدگی را بر عده می‌گیرد.
آژانس سلامت رفتاری کانتی (County Behavioral Health Agency آژانس‌های سلامت رفتاری کانتی و تیم‌های آنها نقش مهمی در روند دادگاه دارند. آژانس‌ها خوانده را در درمان سلامت روان مشارکت می‌دهند و او را به سایر خدمات موجود وصل می‌کنند. افراد می‌توانند شامل ارائه دهنده تحت قرارداد، تجویز کننده و/یا شخص مراقب باشند. اگر توافق‌نامه مراقبت حاصل نشود، به دادگاه گزارش می‌دهد که آیا خوانده دارای اهلیت قانونی برای دادن رضایت آگاهانه در مورد داروهای روانگردان است یا خیر. تصمیم بر اساس یک ارزیابی در 30 روز گذشته
ارائه دهندگان مسکن و خدمات حمایتی اجتماعی خوانده ممکن است از طریق روند CARE با ارائه دهندگان مسکن و خدمات حمایتی اجتماعی ارتباط برقرار کنند. نمونه‌هایی از ارائه دهندگان مسکن شامل مسکن حمایتی دائم، مسکن مقرون به صرفه، مسکن موقت/انتقالی و مسکن انتقالی سلامت رفتاری (Behavioral Health Bridge Housing) می‌شود. نمونه‌هایی از ارائه‌دهندگان حمایت‌های اجتماعی ممکن است خدمات اجتماعی ارائه دهند که از طریق درآمد تأمینی تکمیلی/پرداخت تکمیلی ایالتی (SSI/SSP ,Supplemental Security Income/State Supplementary Payment)، کمک مالی ویژه مهاجران، CalWORKs، برنامه کمک غذایی کالیفرنیا، برنامه خدمات حمایتی در خانه و CalFresh تأمین می‌شوند. در حال حاضر اکثر کانتی‌ها این خدمات را ارائه نمی‌دهند.
شاوره سلامت رفتاری آن‌ها مسئول نمایندگی اداره بهداشت رفتاری کانتی هستند. این فرد می‌تواند یک مشاور کانتی یا دیگر وکیل انتصابی باشد.
خدمات حقوقی ویژه وکلای تسخیری آن‌ها مسئول نمایندگی از منافع و حقوق خوانده هستند. آن‌ها توسط دادگاه تعیین شده و صرفنظر از توانایی خوانده در پرداخت هزینه، فراهم می‌شوند.
قاضی قاضی به عنوان یک داور بی‌طرف عمل می‌کند. تا زمانی که اختلافی پیش نیاید، در فضای غیررسمی و غیر خصمانه پرونده را پیش خواهند برد.

چه کسی می‌تواند در دادگاه CARE دادخواست ارائه دهد؟

به موجب یک دادخواست قانون CARE، روند پاسخ بنا به دستور دادگاه آغاز می‌شود. اشخاصی که می‌توانند دادخواست ثبت کنند:

  • برخی از اعضای خانواده از جمله همسر، فرزند، والدین، خواهر و برادر یا پدربزرگ و مادربزرگ
  • هم اتاقی‌ها
  • امدادگران که تعاملات مکرری با خوانده داشته‌اند، از جمله پلیس، EMT (تکنیسین‌های پزشکی اورژانس)، امدادگر اورژانس، آتش نشان، یا مددکار واکنش بحران سیار
  • مدیر آژانس سلامت رفتاری کانتی محل سکونت خوانده
  • مدیر خدمات حفاظتی بزرگسالان کانتی محل سکونت خوانده
  • مدیر یک سازمان دولتی یا غیرانتفاعی ارائه دهنده خدمات سلامت رفتاری به فرد
  • مدیر بیمارستان محل بستری فرد
  • ارائه دهنده سلامت رفتاری که بر درمان نظارت داشته یا درمان فردی را ارائه کرده است
  • قیم یا حافظ عمومی کانتی که خوانده در آن حضور دارد یا به طور منطقی تصور می‌شود که در آن حضور داشته باشد
  • مدیر یک برنامه خدمات بهداشتی بومیان کالیفرنیا یا اداره سلامت رفتاری قبیله‌ای کالیفرنیا
  • قاضی دادگاه قبیله‌ای که در کالیفرنیا مستقر است8

وقتی فردی روند دادگاه CARE را آغاز می‌کند چه اتفاقی می‌افتد؟

این مراحل بعد از ثبت دادخواست توسط یک شخص است:

  1. آژانس سلامت رفتاری کانتی بررسی می‌کند که آیا فرد شرایط CARE را دارد یا خیر و ارزیابی را به قاضی ارائه می‌دهد.
  2. قاضی بر اساس آن گزارش تصمیم می‌گیرد که آیا فرد احتمالاً شرایط CARE را دارد یا خیر.
  3. اگر قاضی تشخیص دهد که فرد احتمالاً شرایط CARE را دارد، زمان حضور اولیه را تعیین می‌کند (14 روز).
  4. حضور اولیه می‌تواند شامل رسیدگی ماهوی باشد یا جلسه رسیدگی می‌تواند مجزا باشد. 9در جلسه رسیدگی ماهوی، قاضی تصمیم می‌گیرد که آیا فرد واجد شرایط CARE است یا خیر. پس از رسیدگی ماهوی، دادگاه یک جلسه رسیدگی پرونده (14 روز) تعیین می‌کند.
  5. موضوع جلسه رسیدگی مدیریت پرونده این است که آیا «توافقنامه CARE» وجود دارد یا خیر.
    1. اگر شخص، وکیل او و دادگاه در مورد توافقنامه CARE به توافق برسند، آنگاه یک جلسه رسیدگی طی 60 روز تعیین می‌کنند. دادگاه همچنین می‌تواند تغییراتی در توافقنامه CARE قبل از تأیید آن، ایجاد کند.
    2. اگر شخص، وکیل او و قاضی در مورد توافقنامه CARE به توافق نرسند، دادگاه دستور ارزیابی بالینی دیگری را می‌دهد.
  6. آژانس سلامت رفتاری کانتی ارزیابی دیگری را برای ارائه توصیه‌هایی برای طرح CARE انجام می‌دهد.
  7. ظرف 21 روز، یک جلسه رسیدگی ارزیابی بالینی انجام می‌شود. این جلسه رسیدگی زمانی برگزار می‌شود که طرح CARE پیشنهاد می‌شود.در جلسه رسیدگی ارزیابی بالینی، آژانس سلامت رفتاری کانتی طرح CARE را ارائه می‌دهد.10سپس دادگاه جلسه دیگری را برای بررسی طرح CARE ظرف 14 روز تعیین می‌کند.
  8. جلسه رسیدگی بازبینی طرح مراقبت:در این جلسه رسیدگی بعدی، قاضی می‌تواند طرح CARE را تأیید کند. در این شرایط روند یکساله CARE آغاز می‌شود.
    1. به عنوان بخشی از جلسه رسیدگی بازبینی طرح CARE، دادگاه تصمیم می‌گیرد که آیا شخص اهلیت ارائه رضایت آگاهانه را دارد یا خیر. اگر دادگاه فکر می‌کند که شخص نمی‌تواند رضایت آگاهانه را ارائه کند، طرح CARE می‌تواند به داروهای تثبیت‌کننده ضروری پزشکی نیاز داشته باشد.11
    2. برای طرح CARE، جلسات رسیدگی بازبینی وضعیت هر 60 روز یکبار برگزار می‌شود.

توجه داشته باشید که با شروع روند یکساله CARE، یک فرد دو ارزیابی بالینی را دریافت کرده و حداقل چهار بار در دادگاه حاضر شده است.12

تفاوت بین یک توافقنامه CARE و یک طرح CARE چیست؟

توافقنامه CARE توسط فرد، اداره بهداشت رفتاری کانتی، حامی فرد و وکیل فرد منعقد می‌شود. این توافقنامه باید به تأیید دادگاه برسد. اگرچه دولت این توافقنامه CARE را داوطلبانه می‌نامد، قاضی این اختیار را دارد که قبل از تأیید، تغییراتی در آن ایجاد کند. مسیر توافقنامه CARE هر 60 روز یکبار پس از شروع توافقنامه، پیگیری می‌شود. جلسات پیگیری شامل حضور بیشتر در دادگاه است.

طرح CARE با حکم دادگاه صادر می‌شود. فرد و وکیل او مجبور نیستند به طریق یکسان با توافقنامه CARE با آن موافقت کنند.

فرض بر این است که هر دوی آنها 1 سال طول می‌کشند و شامل ترکیبی از خدمات مختلف می‌شوند.

طرح CARE می‌تواند شامل چه چیزهایی باشد؟

طرح CARE یک برنامه درمانی یک ساله است که به دستور دادگاه صادر می‌شود. این طرح درمانی می‌تواند شامل داروهای تثبیت کننده با دستور دادگاه باشد. بسته به کانتی و در دسترس بودن خدمات، ممکن است خدمات دیگری مانند مشاوره و مسکن قابل ارائه باشد. دادگاه می‌تواند برای پیگیری اینکه آیا فرد شرایط طرح CARE را رعایت می‌کند یا خیر، دستور برگزاری جلسات رسیدگی وضعیت را صادر کند.

داروهای تثبیت کننده با دستور دادگاه چیست؟

داروهای تثبیت کننده با دستور دادگاه می‌توانند شامل داروهای ضد روان پریشی باشند. آن‌ها مانند داروهای غیراختیاری نیستند زیرا نمی‌توان آن را به اجبار تجویز کرد. اما، حتی اگر نمی‌توان آنها را به اجبار تجویز کرد، عدم مصرف دارو طبق طرح درمانی می‌تواند منجر به اقدامات بعدی دادگاه مانند ارجاع به قیمومیت شود. اگرچه از نظر قانونی با «داروهای غیراختیاری» متفاوت است، اما همچنان اجباری است.

این داروها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:13

  • آمی تریپتیلین-پرفنازین (Duo-Vil، Etrafon، Triavil، Triptafen)
  • آریپیپرازول (Abilify)
  • آسناپین (Saphris)
  • برکسپیپرازول (Rexulti)
  • کاریپرازین (Vraylar)
  • کلرپرومازین (Thorazine)
  • کلوزاپین (Clozaril)
  • فلوفنازین
  • هالوپریدول (Haldol)
  • ایلوپریدون (Fanapt)
  • لوکساپین
  • لومات پرون (Caplyta)
  • لورازیدون (Latuda)
  • مولیندون
  • اولانزاپین (Zyprexa)
  • پالیپریدون (Invega Sustenna)
  • پرفنازین
  • پروکلروپرازین
  • کوئتیاپین (Seroquel)
  • ریسپریدون (Risperdal)
  • تیوریدازین
  • تیوتیکسن
  • تری فلوپرازین (Stelazine)
  • زیپراسیدون (Geodon)

اگر در جلسه دادگاه CARE خود حاضر نشوم چه اتفاقی می افتد؟

قاضی در مورد نحوه واکنش به فردی که در درمان شرکت نمی‌کند یا از درمان پیروی نمی‌کند، اختیار دارد. کانتی‌های مختلف قصد دارند به روش‌های مختلف با آن رسیدگی کنند.14هیچ پیامد خاصی در قانون برای عدم حضور در مراحل اولیه دادگاه وجود ندارد. ممکن است فردی به دلیل عدم رعایت رویه دادگاه CARE در هر مرحله تحت مراقبت قرار گیرد. قاضی همچنین می‌تواند تصمیم به رد دادرسی بگیرد.

من می‌خواهم از طرح CARE خود کمک بگیرم، مانند مسکن، اما نمی‌خواهم دارو را مصرف کنم. چه اتفاقی خواهد افتاد؟

پیروی نکردن از هر بخشی از طرح CARE به این معنی است که دادگاه می‌تواند اقدامات اضافی مانند ارجاع به قیمومیت را انجام دهد.

اگر اقدامات LPS، مانند 5150 یا قیمومیت طی 6 ماه انجام شود، جزئیات عدم رعایت طرح CARE به عنوان شواهد در نظر گرفته خواهد شد. با این حال، آن‌ها قرار نیست حاوی اطلاعاتی در مورد عدم مصرف دارو باشند.15

آیا دادگاه CARE یک برنامه مسکن است؟

خیر.

هیچ بودجه مسکنی به اجرای دادگاه CARE وجود ندارد.

شرکت‌کنندگان در دادگاه CARE برای برنامه‌های مسکن انتقالی (bridge housing program) موجود در اولویت قرار دارند. با این حال، ورود به روند دادگاه CARE به فرد امکان دسترسی به خدماتی را نمی‌دهد که از طریق مسیرهای دیگر در دسترس نیستند.16

چه کسی در جلسه دادگاه CARE من وکیل من خواهد بود؟

افرادی که تحت رسیدگی دادگاه CARE هستند حق دارند در تمام مراحل از وکیل مدافع برخوردار باشند.17برخی از کانتی‌ها با سازمان‌های کمک حقوقی قرارداد بسته‌اند تا وکالت افراد را در جلسات دادگاه CARE خود برعهده بگیرند. وکیل تسخیری می‌تواند در سایر کانتی‌ها وکالت را برعهده بگیرد. این امر از کانتی به کانتی متفاوت خواهد بود.

آیا باید از طرح درمانی دادگاه CARE تبعیت کنم؟

اگر آن را رعایت نکنید، دادگاه می‌تواند فرض کند که جایگزینی با محدودیت کمتر برای درمان شما وجود ندارد و شما را به قیمومیت ارجاع دهد.18

با این حال، کانتی‌ها در مورد نحوه رسیدگی به آن، اختیار دارند. عدم رعایت طرح به طور خودکار به این معنی نیست که شما تحت قیمومیت قرار می‌گیرید.

دادگاه CARE و SB 43 چگونه می‌توانند منجر به قیمومیت شوند؟

اگر تحت رسیدگی دادگاه CARE هستید و از طرح درمانی پیروی نمی‌کنید، این فرض وجود دارد که هیچ درمان دیگری با محدودیت کمتر مناسب نیست، که باعث ارجاع به قیمومیت می‌شود.

SB 43 با گسترش تعریف ناتوانی شدید، حفاظت از شخص را آسان‌تر می‌کند. ناتوانی شدید معیاری است که به کسی اجازه می‌دهد در بازداشتگاه‌های غیراختیاری و تحت قیمومیت قرار گیرد.

چگونه می‌توانم به قیمومیت بهداشت روان اعتراض کنم؟

نشریه‌های ما را در مورد این موضوع مشاهده کنید:
https://www.disabilityrightsca.org/publications/handbook-for-challenging-mental-health-conservatorships