تفاوت در هزینههای مرکز منطقهای

تفاوت در هزینههای مرکز منطقهای
سلب مسئولیت: این نشریه فقط اطلاعات حقوقی است و مشاوره حقوقی در مورد وضعیت فردی شما نیست. از تاریخ ارسال شده جاری است. ما سعی می کنیم مطالب خود را به طور مرتب به روز کنیم. با این حال، قوانین به طور مرتب در حال تغییر هستند. اگر می خواهید مطمئن شوید که قانون تغییر نکرده است، با DRC یا دفتر قانونی دیگری تماس بگیرید.
«خرید خدمات» (POS) چیست؟
مراکز منطقهای برای مشتریان خود خدمات و پشتیبانی خریداری میکنند. پرداخت هزینه برای خدمات و پشتیبانی را خرید خدمات (POS) میگویند.
مراکز منطقهای چه خدماتی را برای خرید یا ارائه مجوز دردسترس دارند؟
مراکز منطقهای میتوانند هزینه انواع خدماتی مانند تجهیزات سازگار، مراقبت از کودکان، خدمات گفتاری، آموزش دفاع از خود، آموزش مهارتهای اجتماعی، مداخله در بحران، حملونقل، ارزیابی، تفریحات اجتماعی، مربیگری شغلی و آسایشی را پرداخت کنند. خدمات بیشتر در راهنمای حقوق تحت قانون Lanterman ما فهرست شده است.
دادههای POS چیست؟
مراکز منطقهای باید هر سال میزان هزینهای را که برای گروههای مختلف مردم خرج میکنند ثبت کنند:
- ناتوانی
- گروه سنی (0 تا 2، 3 تا 21 و 22 سال و بالاتر)
- نژاد/قومیت
- زبان
- نوع اسکان
آنها همچنین باید اطلاعاتی را در مورد این جمعآوری کنند که چند بار افراد یک «طرح برنامه فردی» (IPP) را به زبانی کمتر متداول درخواست کردهاند. به این اطلاعات جمعآوریشده «داده» میگویند.
آیا مراکز منطقهای دادههای POS را دارند که من بتوانم آنها را ببینم؟
بله. هر مرکز منطقهای باید دادههای فعلی POS را تا 31 دسامبر هر سال در وبسایت خود پست کند. مرکز منطقهای باید دادههای مربوط به سالهای دیگر را نیز در وبسایت خود نگه دارند.
برای یافتن دادههای همه 21 مرکز منطقهای، به اینجا بروید:
https://www.dds.ca.gov/rc/purchase-of-service-data/
تمایزات POS چیست؟
تمایز به معنای تفاوت یا اختلاف است. بنابراین، تمایزات POS تفاوتهای بزرگ بین هزینه و استفاده از خدمات توسط اعضای گروههای خاص است. مراکز منطقهای برای برخی گروهها بیشتر از گروههای دیگر هزینه میکنند.
نمونههایی از تمایزات در بازه 2022-2021:
مرکز منطقهای A
«مرکز منطقهای A» بهطور متوسط، برای هر مصرفکننده سفیدپوست 30920 دلار را برای POS مجاز میداند (میدهد). «مرکز منطقهای A» بهطور متوسط 14423 دلار را برای هر مصرفکننده لاتینتبار آمریکایی مجاز میداند. «مرکز منطقهای A» بهطور متوسط 14919 را برای هر مصرفکننده آسیایی مجاز میداند.
مرکز منطقهای B
«مرکز منطقهای B» بهطور متوسط 7099 دلار را برای افراد مبتلا به اوتیسم، 35160 دلار را برای افراد دارای ناتوانی ذهنی و 28425 دلار را برای افرادی که هم اوتیسم و هم معلولیت ذهنی دارند مجاز میداند. «مرکز منطقهای B» بهطور متوسط 25246 دلار را برای هر فرد مبتلا به صرع و 32492 دلار را برای هر فرد مبتلا به فلج مغزی مجاز میداند.
مرکز منطقهای C
مصرفکنندگانی که انگلیسی صحبت میکنند بهطور متوسط 35430 دلار بابت خدمات از «مرکز منطقهای C» دریافت میکنند. «مرکز منطقهای B» بهطور متوسط 25496 دلار را برای افرادی که اسپانیایی صحبت میکنند، 76996 دلار را برای افرادی که فارسی صحبت میکنند و 46038 دلار را برای افرادی که کرهای صحبت میکنند مجاز میداند.
اغلب بین خدماتی که مرکز منطقهای به کسی میدهد («مجاز میداند») و میزان استفاده آن شخص تفاوت وجود دارد. مرکز منطقهای در نهایت هزینه خدمات استفادهشده را پرداخت میکند، نه خدمات مجاز را.
برای مثال، در یک مرکز منطقهای در بازه 2022-2021:
- کودکان سفیدپوست زیر 3 سال بهطور متوسط مجاز به هزینه 10870 دلار هستند، اما فقط از 6959 دلار استفاده میکنند.
- کودکان سیاهپوست زیر 3 سال بهطور متوسط مجاز به هزینه 11391 دلار هستند، اما فقط از 5649 دلار استفاده میکنند.
- کودکان زیر 3 سال بومی هاوایی یا سایر ساکنان جزایر اقیانوس آرام بهطور متوسط مجاز به هزینه 15591 دلار هستند، اما فقط از 7338 دلار استفاده میکنند.
- کودکان زیر 3 سال سرخپوست آمریکایی یا بومی آلاسکا مجاز به هزینه 8318 دلار هستند، اما فقط از 5306 دلار استفاده میکنند.
چرا تمایز وجود دارد؟
تمایزات ممکن است به دلایل مختلفی باشد. در اینجا نمونههایی از مواردی که مردم به ما و مراکز منطقهای اعلام کردهاند:
- کارکنان مرکز منطقهای به خانوادهها نمیگویند که چه خدماتی در دسترس است.
- خانوادهها درخواست خدمات میکنند، اما اگر مرکز منطقهای «نه» بگوید، میترسند که پس زده بشوند.
- خانوادهها درباره حق درخواست تجدیدنظر خود چیزی نمیدانند.
- مراکز منطقهای اطلاعاتی را به زبان خانوادهها به آنها نمیدهند.
- خدماتی برای رفع نیازهای فرهنگی در دسترس نیست.
- هماهنگکنندگان خدمات نیاز به آموزش بیشتری دارند.
- مراکز منطقهای درباره خدمات به خانوادهها خیلی دیر تصمیمگیری میکنند.
- کارکنان مرکز منطقهای تصمیم میگیرند که چه چیزی مجاز است. آنها سوگیریهایی دارند که باعث تفاوت در نحوه خدماترسانی به مردم میشود.
- خانوادهها وسایل حملونقل مطمئنی برای رسیدن به محل خدمات ندارند.
- خدمات در مواقعی که برای خانوادهها میسر است دردسترس نیست.
- هنگامی که خانوادهها مشکل خود در استفاده از خدمات را به مراکز منطقهای اعلام میکنند، مرکز منطقهای مشکل آنها را حل نمیکند.
دلیل آن هرچه که باشد، موانعی برای دریافت خدمات موردنیاز افراد وجود دارد.
آیا مراکز منطقهای باید اقداماتی را برای کمک به رفع تمایزات انجام دهند؟
بله. هر مرکز منطقهای باید جلسات عمومی «ذینفعان» را برای به اشتراک گذاشتن دادههای POS و شنیدن نظرات مردم برگزار کند. این جلسات باید بین ژانویه تا مارس برگزار شود. سپس مراکز منطقهای باید تا 31 اوت گزارشی را به «اداره خدمات توسعهای» (DDS) ارسال کنند که توضیح دهد جلسات چگونه برگزار شده است و چگونه به مشتریان خدمات بهتری ارائه خواهند داد.
آیا قانونی وجود دارد که وظایف POS مراکز منطقهای را توضیح دهد؟
بله. بخش 4519.5 «قانون بهزیستی و مؤسسات» وظایف مرکز منطقهای را توضیح میدهد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع چه کاری میتوانم انجام دهم؟
- برای بررسی دادههای گذشته و فعلی POS، از وبسایت یکی از مراکز منطقهای بازدید کنید.
- در جلسات عمومی ذینفعان مرکز منطقهای شرکت کنید.
- در آموزشهای POS شرکت کنید. «دفتر DRC در امور حمایت از حقوق مشتریان» (OCRA) در طول سال آموزشهایی را برگزار میکند.
- برای کسب اطلاعات یا کمک قانونی درباره مسائل مربوط به POS، با OCRA تماس بگیرید.
- برای کسب اطلاعات بیشتر و بحث در مورد سؤالات خود، گروهی را ایجاد کنید یا به آن بپیوندید.
آیا میتوانم برای بهبود دادههای POS اقدامی انجام دهم؟
بله. برای درخواست خدمات مورد نیاز بیشتر، میتوانید به خود یا دیگران کمک کنید. اگر در دریافت خدماتی که مرکز منطقهای قبلاً به شما ارائه کرده است مشکل دارید، از هماهنگکننده خدمات خود بخواهید که این مشکل را برطرف کند. اگر هماهنگکننده خدماتتان به شما کمک نکرد با یک سرپرست صحبت کنید.
همچنین میتوانید برای رفع تمایزات POS برای کمکهزینههای موجود «خدمات و سهام» (SAE) درخواست دهید.
آیا همه مشتریان مرکز منطقهای، POS دریافت میکنند؟
متأسفانه نه. همه مشتریان POS دریافت نمیکنند. برخی از افراد برای خدمات، از مرکز منطقهای هیچ هزینهای دریافت نمیکنند. افرادی که هزینهای دریافت نمیکنند میتوانند از مرکز منطقهای بخواهند تا برای خدماتی که نیازهای آنها را برآورده میکند مجوز دهد. اگر مرکز منطقهای به درخواست شما برای خدمات پاسخ منفی داد، میتوانید درخواست تجدیدنظر کنید. اطلاعات بیشتر در فصل تجدیدنظر «حقوق تحت قانون Lanterman» ما موجود است.