قبل از سال 1967، نظام بهداشت روانی کالیفرنیا تفاوت بسیار زیادی با وضعیت امروزی خود داشت. عده خیلی بیشتری از افراد دچار معلولیت‌های ذهنی اغلب مدت زیادی از عمر خود را در بیمارستان‌ها و مراکز مراقبتی بزرگ ایالت سپری می‌کردند. سپس ایالت کالیفرنیا قانون «لنترمن پتریس شورت» (قانون رفاه و نهادهای کالیفرنیا، قسمت 5000 و بعد از آن) را تصویب کرد. هدف اصلی از قانون LPS، که نامش برگرفته از نام نویسندگان آن یعنی «فرانک لنترمن»، نماینده مجلس ایالتی، و «نیکولاس سی. پتریس» و «آلن شورت»، سناتورهای ایالتی، است، «پایان دادن به انتقال نامناسب، نامشخص، و غیر داوطلبانه افراد دچار اختلالات روانی به مراکز مراقبتی است.» همچنین، این قانون حقی را مبنی بر ارجاع افراد دچار اختلالات روانی جهت انجام ارزیابی روانی و درمان، در برخی موقعیت‌ها، پیش‌بینی کرده است؛ و اقدامات محافظتی سختگیرانه‌ای را جهت تضمین رویه عادلانه برای مراجعان به کلینیک‌های بهداشت روانی تعیین نموده است.